Pedang-I re bitameg da deya ngga ramak ngara, mun deya ngga ramak anak biri ngga kambing adi dog nyadis. TUHAN re jugan sadis anŭ di kupo Bozrah; Ayŭh re pijadi bisaad adi bisā di tarun tana Edom.
“Asi anŭ mandŭg so kupo Bozrah di Edom? Asi anŭ nēn piraka bireh ka panu ngga kuasa ka pinyibake?” “TUHAN inŭh anŭ, bikuasa ngga-I nyiramat, mandŭg di piagah pimanang-I”
Adŭp Ku mbŭh bipayu nang kupo Bozrah re jadi tarun tana-pajam ka kayuh adi tikŭnŭd daya kiris; daya re tawŭh-i ka pakai dŭn-i ndu pangu. Sopŭrŭg anak kupo maning anŭ re rubuh ka adu adu nyibawang. Aku, adi TUHAN, mbŭh minyu.”
Jadi nakit dingah kayuh adi Aku mbŭh ngatur ngga rawan daya Edom, ka kayuh adi Aku re ndai di daya di kupo Teman. Ndŭg ka anak anak ngara re dog batak ngga bu, ka sopŭrŭg re tikaran.
Madin Aku nggen puan nang Aku re ngukum Edom ka siŭ barang naan daya ngga dudu dāng diginŭ. Aku re pirabur tarun tana anŭ so kupo Teman ndŭg kupo Dedan, ka daya re dog siŭ darŭm biperang.
Ati inŭh pinganang-binabi Obadiah, kayuh adi TUHAN Raja nang pasar daya Edom. TUHAN mbŭh pait pinyisung-I ka bangsa bangsa, ka ata mbŭh dingah pinganang-I: “Sidia adŭp ngan! Ja ata di biperang rawan Edom!”