4 buang re siken, “Ayŭh bijanji re an mandŭg, dŭh kah? Diki meh Ayŭh, garang? Bara tayung-babuk ta mbŭh kabŭs, pak sopŭrŭg kayuh babŭ mun mun-i so sibungas ong jadi!”
Lot kidaan di duwŭh naan dari adi re sawŭn anak anak dayung-i, ka nang, “Rikas, ja ata bu so ti; TUHAN re pirabur tarun ati.” Pak ngara pikir ayŭh bitapat.
Angān mbŭh bada TUHAN reju di pinganang ngan. Pak angān siken, “Munki kieh bada Ayŭh reju?” Ngga pinganang ngan, “TUHAN Bisa-pŭrŭg nyirundeng sopŭrŭg daya adi ndai arap kana; sibatur-i Ayŭh suka ngara.” Bait kah angān nang, “Diki meh Tapa adi sipatut-i tŭnggŭn?”
Pak kambŭi daya-gaji anŭ nang darŭm asŭng-i, ‘Gibayuh inŭh tuan ku mari,’ ka piguru mukong daya daya-gaji adi bŭkŭn, dari dayung, ka man nok ndŭg ka mabuk;
Taŭn-i mbŭh adŭp ngan, angān adi dŭh kurang so bara adi bŭkŭn adi kieh harap, adi jadi pinyigaŭn ami, ka adi sabab-i kieh bisa mingangŭn di pimanang ami di sirung jawin Tuhan Jesus kan Ayŭh mandŭg.
darŭm angān kajŭn Andu Tapa ka ngga situngang ngan bada-i rikas mandŭg, Andu anŭ adi ngga rangit dog sigot ka dog pirabur, ka kayuh kayuh di rangit riris da paras-i.