Pak Jacob nang, “Anak ku dŭh dapŭd di ngga angān; kaka-i mbŭh kabŭs, ka ayŭh sadi adŭ adi dŭm. Darŭm angān panu te agi stika dog ayŭh rai-i. Aku mbŭh minyamba, ka pinyusah adi angān re taban ka aku re bada aku kabŭs.”
Mani kuu dŭh dingah pinganang Ku? Mani kuu ndai kayuh arap adi mun anŭ? Kuu bada Uriah dog siŭ darŭm perang; kuu bada daya Ammon siŭ ayŭh, ka komŭnŭ kuu tambit sawŭn-i!
Dingah, ong! Ndu ukum yŭn sopŭrŭg atur kraja pingandai ngara Aku re nyirubuh bara daya anŭ, sabab ngara mbŭh tirawan ajar Ku ka dŭh tunda pinganang Ku.
Daya Ku re rabur amai ngara dŭh ngaku Aku. Angān bara imam abah ngaku Aku ka mbŭh tirawan ajar Ku, ngapŭi Aku tirawan angān ka re dŭh ngaku bara anak ngan keya bara imam Ku.
Ka kan-I ko kadi ayŭh, Tapa bada David jadi raja ngara. Ati inŭh kayuh adi Tapa nang pasar ayŭh: ‘Aku mbŭh dapŭd David anak Jesse daya adi Aku suka, adi re ndai sopŭrŭg kayuh adi Aku bada ayŭh ndai.’
TUHAN nang di Samuel, “Ndŭg sinde kuu re susah pasar Saul? Aku mbŭh tirawan ayŭh jadi raja Israel. Madin di tambit inyo kanā ka di ka Bethlehem, ka yŭn ndi naan daya dŭn Jesse, sabab aku mbŭh mien ndi naan so anak anak dari-i bada jadi raja.”
Aku, adi TUHAN Tapa Israel, muko bijanji jah nang rawang mu ngga manak mu re adu adu jadi imam yŭn Ku. Pak madin Aku nang Aku dŭh tia raan-i simŭnŭ! Aku re stabi di sinadan daya adi stabi di Aku, ka ngara adi ngamun Aku re dog ngamun.