Ka Ayŭh nang di dari anŭ, “Kuu mbŭh dingah pinganang sawŭn mu ka mbŭh man buwa adi Aku ko kijaman kuu man. Sabab kayuh adi kuu mbŭh ndai, tana re dog pangu. Kuu re bandar nyiraja nyiran adŭp mu sitŭkŭd umbur mu.
Aku mbŭh bidosa rawan Kaam — rawan Kaam adŭ — ka mbŭh ndai anŭ adi Kaam nang arap. Ngapŭi Kaam batur kan Kaam nyarah aku; Kaam inŭh tŭnggŭn darŭm Kaam ngukum aku.
Balaam nam, “Aku mbŭh bidosa. Aku dŭh puan kaam agi mijog di aran tarang aku; pak madin kambŭi kaam nang aku dŭh patut pijuu pimanu ati, aku re pari maad.”
Darŭm aku minyu sakanŭ, agi kah aku sak adi jiroh daya nyibandar adŭp ku? Taŭn aku dŭh! Kayuh adi aku raan inŭh pinyibandar so Tapa! Agi kah aku ati sak adi suba an pimunos asŭng daya? Kambŭi mun anŭ, aku dŭh urun Kristus.
Pak ngara adi pinakut, adi nyipunok Jesus, adi sembar, adi pinyiŭ, adi udip darŭm pimudip adi dŭh tatu darŭm pingandai kais, adi ndai biruri karŭm, adi nyambah tibudo, samŭn sopŭrŭg adi pingadong; tarun yŭn ngara inŭh danu anŭ adi bijagu ngga apui ka mirirang, anŭ inŭh pinyikabŭs adi numbor duwŭh.”
Saul nam, “Daya ku tambit-i so daya Amalek. Ngara mbŭh tambit biri ngga sapi adi gamu yŭn re jugan ndu sadis ka TUHAN adi Tapa mai, ka adi bŭkŭn kieh mbŭh kubo pirabur.”
“Aku mbŭh bidosa,” Saul nam. “Pak piji ka kiren stabi di aku di sirung jawin bara pinguru daya ku ka di sirung jawin sopŭrŭg Israel. Pari ngga aku isa aku dapŭd nyambah TUHAN adi Tapa mai.”
Pak Saul ngga daya-i dŭh siŭ Agag, ka dŭh siŭ biri ngga sapi adi gamu, ngga anak sapi ngga anak biri adi gamu, puan kah tadŭ kayuh adi kana; ngara pirabur adi dŭh biguna ngga adi dŭh brega.
Ngga mani meh angān ripong kiris sadis ngga pinganggen adi daya Ku jugan ka Aku? Mani, Eli, kuu stabi dŭ di anak anak mu so kuu stabi di Aku darŭm kuu tandah ngara pigamu adŭp-i ngga tatad tatad adi siabo kana so sopŭrŭg sadis adi daya Ku jugan ka Aku?”
Saul nam, “Aku mbŭh sarah. Mari, David, anak ku! Aku dŭh re ida ida ngga kuu dinge. Singumi kuu dŭh siŭ aku. Aku mbŭh sawŭ budo! Aku mbŭh ndai kayuh adi raru sipŭ!”