David siken TUHAN, “Bisa kah aku nyerang bara daya Philistine anŭ? Re Mai nggen kah pimanang di aku?” “Bisa, nyerang nŭh!” TUHAN nam. “Aku re bada kuu manang!”
David siken TUHAN dinge, ka Ayŭh nam, “Dŭhnyah nyerang ngara so ti, pak di ka parad tura ka majeh sindŭk dudu tŭngŭn kayuh balsam, ka sidia di nyerang ngara so nŭ.
Kan ayŭh mbŭh mandŭg ka yŭn Raja Ahab, raja siken ayŭh, “Micaiah, patut kah kieh duwŭh Raja Jehoshaphat matak di nyerang Ramoth?” “Nyerang nŭh!” Micaiah nam. “Sawŭ kuu re manang. TUHAN re nggen pimanang di kuu.”
“Manusia,” Ayŭh nang, “minyu ngga bara pinguru ati ka kidaan di ngara TUHAN Raja nang: angān mbŭh mandŭg an siken pinyiraan Ku, dŭh kah? Siragi Aku ati Tapa adi udip, Aku dŭh re bada angān siken so Aku tadŭ tadŭ kayuh. Aku, adi TUHAN Raja, mbŭh minyu.
Bara daya Israel di ka tarun adi yŭn bisambah di Bethel, ka diginŭ ngara siken di Tapa, “Tibaran-asar aki adi patut diŭ matak nyerang daya Benjamin?” TUHAN nam, “Tibaran-asar Judah.”