8 Banŭh-i Elkanah siken ayŭh, “Hannah, mani kuu sien? Mani kuu abah man? Mani kuu ari susah? Dŭh kah aku ati mbŭh nyam ka adi rabis so simŭng anak dari di kuu?”
“Mani kaam sien, tuan?” Hazael siken. “Sabab aku puan kayuh adi raru sipŭ adi kuu re ndai di tunduh daya Israel,” Elisha nam. “Kuu re sigot kuta kuta ngara, siŭ bara anak dari ngara adi piaŭn, mukong anak-anya ngara ndŭg kabŭs, ka nyeja tain dayung ngara adi bite.”
Jerusalem, kuu mbŭh keya ka dayung adi aboh, pak madin kuu dapŭd biragu ka nyirais ngga gaŭn. Madin kuu re biyŭn rabis bagŭ anak so dayung adi bŭn dog tingge banŭh-i!
“Dayung, mani kuu sien?” Jesus siken ayŭh. “Asi jiroh mu?” Pikir Ayŭh tukang-teya, ayŭh nang di Ayŭh, “Kambŭi kaam inŭh adi tambit Ayŭh, bai, kidaan di aku diki kaam na Ayŭh, isa aku di tambit Ayŭh.”
Iban dayung mu rindu kuu, ka mbŭh kana ngga kuu rabis so ju naan anak dari. Madin ayŭh mbŭh nggen di kuu ndi sukuh dari adi re taban pimudip bauh yŭn mu ka re kingat jaga kuu kan kuu mbŭh minyamba.”