Aku sidikang ka nyambah TUHAN, aku muji TUHAN adi Tapa tuan ku Abraham, adi mbŭh taban aku radus ka yŭn jurud tuan ku, adi yŭn aku tungang dapŭd anak dayung-i yŭn anak dari tuan ku.
Kan Gideon dingah pŭmŭh daya anŭ ngga rati-i, ayŭh rasu sidikang ka nyambah TUHAN. Komŭnŭ ayŭh pari ka yŭn bara daya Israel bibari ka nang, “Makat meh! TUHAN mbŭh nggen di angān pimanang ngarah bara soldadu daya Midian!”
Hannah bipayu nang, “O TUHAN adi Bisa-pŭrŭg, tingga aku ati adi urun Mai! Tingga pinyusah ku ka ingat aku! Dŭhnyah kambŭt aku! Kambŭi Kaam nggen anak dari di aku, aku bijanji aku re nitah ayŭh ka Kaam sitŭkŭd umbur-i ka ayŭh re bŭn kapŭg ubok-i.”
Pak saba anŭ Hannah dŭh sua. Ayŭh kidaan di banŭh-i, “Kan anak ta ati mbŭh dŭh tia nyisuh, aku re taban ayŭh ka ramin TUHAN, di yŭn-i re rŭŭ sitŭkŭd umbur-i.”
Komŭnŭ Eli ari nyiberkat Elkanah ngga sawŭn-i, ka nang di Elkanah, “Isa-i TUHAN nggen di kuu anak anak adi bŭkŭn so sawŭn mu ati ngga gati sianŭ adi angān mbŭh nitah ka TUHAN.” Ripas anŭ, ngara pari ka Ramah.
“Taŭn-i,” David nam. “Te adŭp mai re kiris kayuh adi bisa aku ndai, aku adi urun mai.” Achish nang, “Kana! Aku re bada kuu jadi pingibān ku adi tatap.”