Kan dayung anŭ muko nggen nok di dāng dāng-i, daya anŭ tambit ndi sisin mas adi raru brega ka na-i di undung dayung anŭ ka kasŭk gŭh duwŭh garang mas adi baga di tangan-i.
Di andu adi taruh darŭm bipusa Esther nēn piraka rani-i; ayŭh di ka mijog di badag adi tura ka darŭm istana, nura birit takta. Raja agi diginŭ, guru di takta, nura tiban buwang.
Di dupan bara dayung di ramin mai agi bara anak dayung raja, ka mijog di tura ka tauh takta mai inŭh adi re jadi sawŭn mai, pakai pimakai mas adi grua.
Barang naan dayung daya Israel re di ka rasū ngara samŭn ka tadŭ tadŭ dayung daya Egypt adi rŭŭ di ramin-i ka mite piraka, pimakai mas ngga pirak. Daya Israel re bada anak ngara dari bait dayung pakai kayuh kayuh anŭ ngga taban bu pinyikaya daya Egypt.”
Jerusalem, pari bake ka bās dinge! Kupo adi kudus, kibarui adŭp mu ngga piraka mu adi sangŭn! Daya tami adi ko pirusag kupo kudus mu re dŭh tia mŭrŭt kuu dinge.
Jerusalem gaŭn sabab kayuh adi TUHAN mbŭh ndai. ayŭh mbŭh keya ka pingaten dayung adi muko bisasat yŭn re sawan. Tapa mbŭh kibarui ayŭh ngga pinyiramat ka pimanang.
Mbŭh kah dayung bujang kambŭt pimakai mas-i, bait pingaten dayung kambŭt piraka adi nēn-i di tika sawan? Pak daya Ku mbŭh kambŭt Aku, ka mbŭh kambŭt Aku rabis tui so tungang dog kira.
Jerusalem, mŭmbŭh inŭh kuu! Mani kuu nēn piraka bireh? Mani kuu kasŭk pimakai mas ka ngudat batŭh mu? Mating guna-i kuu bada adŭp mu ramus! Bara ambai mu mbŭh tirawan kuu ka raan siŭ kuu.
“Pari pari ngara pait pinyisung bada bagan dari da mandŭg so tarun adi jo, ka ngara mandŭg. Duwŭh madis dayung anŭ mamuh ka ngudat batŭh ngara ka pakai mas pirak.
Dŭhnyah bada adŭp ngan mun daya di ong ati, pak bada Tapa ngubah aran pikir ngan. Mun anŭ angān re tungang puan pinyiraan Tapa, anŭ inŭh kayuh adi kana, adi sukup batur ka adi pimunos asŭng-I.