Ayŭh panu mua juan-i, mŭŭb di tana, ka simayang, “Sama Ku, kambŭi bisa, kadi makuk jera-birasa ati so Aku! Sunggu mŭnŭ dŭhnyah nurut pinyiraan Ku, pak ndai adŭ pinyiraan Mai.”
Amai ani utung-i kambŭi angān nyijŭn pukong adi angān patut trima sitagar pingandai sarah? Pak kambŭi angān nyijŭn sangsara adi angān trima, pŭn-i pingandai ngan batur, Tapa re nyiberkat angān.
Pak sunggu angān patut kinyam sangsara bait kani sitagar pingandai kana ngan, Tapa re mandis ngga angān! Dŭhnyah taru tadŭ tadŭ daya, ka dŭhnyah susah.
Kambŭi angān sangsara, dŭhnyah-i sitagar angān daya pinyiŭ, puan kah pinaku, puan kah daya arap, puan kah sitagar angān mito kraja pingandai daya bŭkŭn.
Ngapŭi meh ngara adi sangsara sabab-i mbŭh pinyiraan Tapa yŭn ngara, patut so ka pingandai kana nyerah adŭp ngara ka darŭm tangan Pinapa ngara, adi siraru ingat janji-I.