4 Чан улхуб ккудубкӀиган, Исайи Симондиз кӀуру: – Яв лютке гьюлин кьялариз хъапӀ, хъа яв чулра ккип.
Амма ухькантина дурар инжик дархьбан бадали, гьюлихъна душну, гъармах ккипну, сифте хъабхъу балугъ гъянзуйихъан хъадабгъ; ва дидин ушв абццган, душваъ лазим кьадар арсран пул бихъидивуз; думу балугъин ушвниан адабгъну, Узхъандина увхъанди вуйи налукнаанди дурарихьна тув.
Симонди Исайиз жаваб вуди гъапну: – Я Мялим! Ярхи йишвди чалишмиш духьну, учхьан фукӀа бисуз гъабхьундарчухьан, амма Яв гафназ лигну чул ккипарза.
– Чул люткейин арччулну гъвалхъанди ккипай, ва дисидичва, – кӀуру Дугъу. Дурари чул ккипру – гизаф балугъар ади хьпаз, дурарихьан чул ккадабгъуз шуладайи.