17 सु मुर आन जितीक खेतीकेम ओव़बा, मेको लांम गाक्शो कुचुम आ नोफा ग्याइश्शा कीशो खोदेंशो बाक्ब।
मरिम्शो मुरपुकीमी गेना हना यो जिचा पोक्नीम। तन्न मेको कली सजाइ गेचा कली शिशी मपाइब मुर सोइश्शो बाक्ब।
मूर्ख आ लोव़मी जिचा पोक्ब। मिनु मेको तुप्चा पुंइसीब।
राम्शी पतीक रे ङोन बाक्ब मुरुमी मान ताइब। तन्न मूर्ख नेल्ल रीब पा राम्शी पाइब बाक्नीम।
दोपा निप्स ग्यशो मुरुमी ब्रशो लिब्रा हेंथे पा आप्बा,
इ कली मारेइ मरिम्शो मपथु जिचा मपोक्को।
मिनु येसुमी “मार गो इस अङस योक्ब नङा ङा? मनङ” देंमाक्त।