2 “गे एको लोव़ गेना थुम्नीनी? ङोंइती मिम्तीन। मिनु गो लोव़ पने चाप्नय।
“मार, गो एको इश्का लोव़ आ पर्बम लोव़ मलेत्नुङा? मार एको लोव़माते आ लोव़ नेल्ल ठीक बाक्बा ङा?
मिनु शुआह ङा बिल्दादमी
मारदे आंइ कली बी ब्यफ खोदेंशो मिम्तीनी? गे मारदे आंइ कली निप्स मपाइश्शो सुइक्नीनी?
“इन नोफा दाइश्शा, आं लोव़ नेनीन। मेको आं कली इन गेशो लेम्तीके बाक्ब।
मेकेर परमप्रभु यावे आ अरेशो मटीबपुकीम ग्रांग्ये माग्ये पने मचाप्नीम। मेकेर दशो मुरपुकी नाइक्चा ताइनीम।
अय्युब, मुल आं लोव़ नेनीन। आं देंशो लोव़ नेल्ल नोफा दाइश्शा नेनीन।
“गे गेना सम्म ओदेंशो लोव़ पस ङा पस बाक्नीनी। इन लोव़ ठेयब फश ला बाक्नीम।
सुमी लोव़ नेंचा क्येङा ङोंइती लोव़ लेप्बा, मेको मूर्ख दुम्तीके मुने दोक्ब मुर बाक्ब।
आं दाक्शो लोक्बपुकी, मार तुइक्चा माल्नीनी देंशा हना, गेपुकी नेंस ङा नेंस बाक्कीन। शुश मब्वाक्कीन। शुश मचुरीन। हितोपदेस २९:२०; उपदेसक ५:१-२; उपदेसक ७:९