3 मार मेको फश लोव़ गेनायो मनुप्बा? मारम इन कली ओदेंशो लोव़ पपाइक्बा?
“मार, जोक्ब तुइक्ब मुरुम ओदेंशो ङर ना पुं ङा लोव़ पा लोव़ लेत्चा दुम्बा? मेको आ कोव़जीम फश लोव़मी प्रिंचा दुम्बा?
गो आं कली शुक्शी पशो लोव़ नेंशो बाक्नुङ। आं थुं ङा रुप्तीकेम आं कली लोव़ लेप्ब सेल्शो बाक्ब।
मेको गे नेल्लेम ताइतीनी। गेपुकी मारदे फश लोव़ पाइनीनी?
गे आं लोव़ रिम्शो सेल्चा माल्नीनी? गे थुं लुक्च लशो मुर आ लोव़ फश बाक्ब, दे मिम्नीनी?
“गे गेना सम्म ओदेंशो लोव़ पस ङा पस बाक्नीनी। इन लोव़ ठेयब फश ला बाक्नीम।
मिनु सुइमी लोव़ का यो लेन्ने मचबेम। में ङा मेरे हिंशा, लोव़ हिल्लो पचा यो प्रोंइतेक्म।
मोदेंशो मुर आन कली ब्वालेइ पपाइक्चा माल्नीम। मारदे हना खिं खिं ङा मुर नेल्ल आन कली जिपाइक्नीमी। मिनु क्येट चेम्चा कली शेंनीमी।
गे रिम्शो लोव़ शेंताक्वी हना, सुइमी इ कली दोस गेने मचाप्नीम। मिनु इ कली मदाक्बमी यो इ पर्बम मारेइ मरिम्शो लोव़ पचा मताइनीम। मिनु आन मुने दोक्नीम।
मोपा एल्कानामी बर्स बर्सम परमप्रभु यावे कली चढ़ेथ लमेनु, आ सौतामी हान्नाह कली श्येत गेस ङा गेस पतीके हान्नाह ङाक्शा, मारेइ मजवा मब्ववा बाक्त।