2 “गो ओदेंशो लोव़ शुश नेंता। गे नेल्ल मोशा लेम्खु पाइब ला बाक्नीनी।
आं दाक्शो लोक्बपुकी, मार तुइक्चा माल्नीनी देंशा हना, गेपुकी नेंस ङा नेंस बाक्कीन। शुश मब्वाक्कीन। शुश मचुरीन। हितोपदेस २९:२०; उपदेसक ५:१-२; उपदेसक ७:९
मोपा शेंबपुकीमी आं कली दाक्शा, गो परमप्रभु यावे आ ग्येरपाइक्ब लोव़ पतीके एकेर बाक्नुङ, दे तुइक्नीम।
मारदे हना इन तुप्शो मुर कली खेदा पाइनीम। मेकोपुकीमी इन खाइक्पाइश्शो मुर आन कली लडाइ तोइनीम।
थमा लोव़ बोल्यो बाक्नीमी। तन्न इन देंशो लोव़ मार रिम्शो बाक्बा ङा?
मब्रोव़शो जचा थोव़क हिक्सी मसुप्थु जने चाम्सीबा? मार ब्वोफु आ बुश ब्रोव़शो बाक्बा ङा?
मिनु अय्युबमी
गेपुकी इन देंशो फश लोव़म दोपा आं कली लेम्नीनी ङा?” दे अय्युबमी सोफार कली लोव़ लेत्ता बाक्त।
आं कली रिश्शा कोव़शो आ पर्बम आं थुं जिक्शो बाक्ब। मिनु गो मारेइ पने मचाप्ब दुम्शो बाक्ती। आं कली शिशी पाइब ‘सुइ बाक्मा कों’ दे कोव़ता, तन्न सुइ मबाक्म। लेम्ब यो सुइ मबाक्म।