मेको मार ताता देंशा हना तमी तौ नु सुइ लोक्ब मपाइश्शो मुर का बाक्त। तन्न मेकोमी शुश श्येत पा गेय पाइबाक्त। आ गेय गेनायो मथुम्थु, आ शोंपोम थुं मनुइबाक्त। मिनु काबु मेकोमी आंम कली “गो मारदे मोदेंशो श्येत ङा गेय पना पन बाक्नुङ? गो मारदे आंम कली मारेइ रिम्शो मपाइनुङा?” देंत। मेको यो जाम्शा लाइब नु श्येत जतीक ला बाक्ब।
तन्न गो आं गेय पाइब, आं लोव़ पाइब आन कली पशो लोव़ नु आं फुल्लुम मुशा ब्रेक्शो लोव़ इन किकी पिपी आन पाला रे मुल सम्म मबाक्म ङा?’ मिनु मेकोपुकी परमप्रभु यावे गे लेत्चा माल्शा, मेकोपुकीमी ‘मुर नेल्ल आन परमप्रभु यावेमी आंइ मरिम्शो लां नु आंइ मरिम्शो पशो आ पर्बम आ देंशो खोदेंशो पा पाप्तु’ देंतेक्म” दे मुर नेल्ल आन परमप्रभु यावेमी देंत।