13 हान्नाहमी आ थुंम ला पुंइशो बाक्माक्त। मिनु आ शोव़ हिक्साक्व हना यो, आ सेंदा मग्रूमाक्त। मिनु एलीम मेको कली दुक्शो मीश मुर का बाक्त, दे मिम्ता बाक्त।
मिनु पिपमी “गे मार माल्नेवे?” दे हिल्लो पती। मिनु गो आं थुंमी स्वर्गम बाक्ब परमप्रभु कली लोव़ पाता।
परमप्रभु यावे, गो आं थुंमी इन नेक्था दुम्नुङ।
मुर नेल्ल आन परमप्रभु यावेमी मेको आन कली राइश्शा प्रोंइब। मेकोमी आन जोरी सत्रु आन कली खतम पोक्ब। मेकोपुकीमी आन हुश अङगुर शांबु खोदेंशो पा तूनीम। मेकोपुकी चढ़ेतीक ङा हुश कुर पतीक बोस खोदेंशो पा ब्रीशो बाक्नीम। चढ़ेतीक आ एर ओंथ कुना कुना मेर फ्रशो हुश खोदेंशो बाक्नीम।
का निक्शीमी चहिं ‘शांबु दुक्शो बाक्तेक्म’ ” दे शुक्शी पामे बाक्त।
गोपुकीमी परमप्रभु यावे कली आस पा बाक्यानु, परमप्रभु यावे आ सोक्तीमी इं मतुइश्शो तुइक्ब। मिनु गो मार पुंइचा, दे मतुइक्ताक्क हना यो, इं पर्बम हिंमा क्येम्स पा पुंइब।
दाक्तीकेमी मारेइ मारेइ सुम्ब, मारेइ मारेइ थमा सुइक्ब, मारेइ मारेइ आस पाइब नु नेल्ल फाल्ने चाप्ब। हितोपदेस १०:११; मत्ती १८:२१-२२; रोमी १५:१
मिनु मेकोमी परमप्रभु यावे आ ङोंइती पुंइस ङा पुंइस बाक्मेनु, एलीम मेको आ शोव़ हिक्शो कोव़शा बाक्माक्त।