26 पतरसे तैसीखै बौल़ौ, “पराए कैईंदु।” यीशुए तैसीखै बौल़ौ, “तौ बैटा बौचै गौआ।
26 पतरस ऐ बुलो, पराऐ शा। प्रभू यीशू ऐ तेस्खे बुलो, “तअ तबे आप्णी परजा बंची गऐ।
तैणै बौल़ौ, “हौर दैंव तौ औसौ।” जोबै सै घोरे ओऊवा, तौ यीशुए तैसीकै पूछणो दो आगै बौल़ौ, “ओए रै शमौन तू का सौमझै धोरती का राजा महसूल या मामला कोसी कैईंदु लोंव? आपणै बैटै कैईंदु या पराए कैईंदु?”
तोबै ऐशैखै ना हौंव कै सै आमुआरी खैजै जांव, तू झील कै किनारे जाऐबा कांडा पा, औरौ जू माछी आगै निकोलल़ी, तियौं ला; तौ ताखै तिथकै मुं खौलणौ पांदी ऐक सिका भैटला जिथका दाम चोऊ दूसौ कै धियाड़ै औसौ, तैसी लोएबा मैरै औरौ आपणै मामलै कै बौदलै तिनुखै दैय दैया।”
“मालिकै तैसी अधरमी भण्डारी कै तारीफ कौरे, कै तैणै चलाकी शै काम कौरे राए; जिथुकै ऐशैखैई दुनिया कै लोग आपणै सौमय कै लोगौ कै साथै बर्ताव कै मामलै दै पेयाशै कै लोगौ शै जादा चालाक औसौ।
यीशुए तैसी बौल़ौ, “तैसी मोना नै कौरौ, जू तोंवारै खिलाफ दै ना आथी, सै तोंवारै ढौबौ औसौ।”
सौब भान्त कै बुराई शै दूर रौव।