Nöö di juu naandë seei, nöö hën wan sëmbë bi dë a de mindi naandë taki da Masa Jesosi taa: “Mësitë o, mi kë begi i wan soni. Di tata fuu dëdë disa di gudu fëën naandë. Nöö mi kë i taki da di baaa u mi taa be a paati dee gudu, be a da mi u mi së.”
Te wan pisi hën wan oto sëmbë ko dou dë möön. Hën a taa: “Wë womi, di fasi mi si i aki, i musu u dë wan u dee sëmbë u di womi naandë.” Hën Petuisi toona fia möön taa: “Nönö womi, di sëmbë un ta taki dë, ma sabi ën e! Na kai mi në mökisi ku ën.”
Nöö hën di de taki sö kaa, hën de kë kisi ën ku taanga buta könu u de wante. Ma nöö di Masa Jesosi sabi sö kaa, nöö hën a fusi kumutu a de mindi, hën a go a dee kununu ala hën wanwan.
Hën a taa: “Wë nönö, Mësitë.” Nöö hën a taa: “Söö, wë antoobi. Nöö miseei, ma o da i sitaafu tu. Nöö i toona go fii, ma te i go nöö na du hogi möön e, mujëë.”]
Wë nöö a kandë kumafa un jei dee soni u taki dë, nöö un ta kuutu a dee sëmbë liba dee ta libi sö. Ma mi kë un sabi taa fa un ta kuutu dee oto sëmbë dë, ma nöö unu seei un ta kuutu tu e, dee sëmbë. Na wan fuunu sa puu hënseei a dendu, biga hii unu tuu ta du dee lö wogi naandë tu.
Ma nöö fa i ta suku u kuutu dee oto sëmbë dë, nöö i seei ja dë wan libisëmbë ta du dee soni dë tu nö? Nöö unfa i pakisei? I mëni taa di kuutu u Gadu an o kai a i liba tu nö? A o kai a i liba e!
Aaa, sö i hakisi nö? Ma fa i sai dë libisëmbë nöö i dë, nöö i sa kai Gadu a kuutu ö? Haika e, ee wan sëmbë ta tëmbë ku doti, nöö unfa fëën i mëni? Ee a mbei wan soni, nöö di soni dë sa hopo hakisi ën taa: “Faandi mbei i mbei mi sö u du?” Nönö, an o sa taki sö e.