Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




प्रकाशितवाक्य 3:1 - Sirmouri

1 “सरदीस नंगर की कलीसिया के दूत्त खे ऐजो लिख: “जेस कैई पंण्मिश्वर की सात्त आत्त्मा अरह् सात्त तारे असो, से ऐजो बुलो के हाँव तेरे काँम-काज़ जाँणू ऐ: ताँव्खे जीऊँदा तअ बुली ऐ, परह् तू असो ऐ मँरा अँदा।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

सिरमौरी नौवाँ नियम

1 सरदीस शहर कै कलीसिया कै स्‍वर्गदूत खै ऐजा सौंदेश लिख: ऐजा सौंदेश तैसकै ढौबौशा औसौ जू सात तारै खै आपणै हाथौ दै लैयौ राखौ औरौ जू पौरमेशवर कै सात आत्माओं खै भैजौ, ऐजौ बौल़ौ कै, हांव तैरै कामौ खै जाणुए, कै तू मुं दा बिशवाश लायक बिशवाशी लागै तौ औसौ, पौरौ सौथीखै तू ऐबै मैरै पौछौड़ियौ ना चालै।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




प्रकाशितवाक्य 3:1
30 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

किन्देंखे के मेरा ऐजा बैटा मंरी जिया रूवा थिया, ऐ पाऐ रूवा थिया; परह् ऐबे हजो पाछू भेटी गुवा, अरह् से आँनन्द-खुशी मंनाँदे लागें।’


परह् ऐबे खुशी मनाँणी पड़ो, किन्देंखे के तेरा काँण्छा भाऐ जू अमाँरी लेख्हे मंरी जिया रूवा थिया; परह् ऐ ऐबे जीऊँदा असो, जू पाँऐ रूवा थिया, से आँमों पाछू भेंटी गुवा।’”


किन्देंखे के तिन की भर-पुरी के कारण आँमों सोभी कृपा गाशी कृपा ही भेंटो।


हाँव भे तिनू पंह्छ़्याँणू ने थिया, परह् पंण्मिश्वर जिन्ऐं मुँह पाँणी लई नहाँण-कराँदा डेयाल़ी थुवा, तिन्ऐं ही मुँह कैई ऐजो बुलों; के ‘जेस गाशी तू पंण्मिश्वर की आत्त्मा ऊँदी ऊत्तर्दे, अरह् ठहर्दे देख्ला, सेजा ही सोभी कैई शो पबित्र-आत्त्मा को नहाँण-कराला।’


ऐजो बुलियों प्रभू यीशू ऐ तिन गाशी फुक माँरी, अरह् तिन्खे बुलो, “पबित्र-आत्त्मा धारण करह्!


किन्देंखे के जेसी पंण्मिश्वर ऐ डेयाल़ी थुवा, से पंण्मिश्वर की ही बातो बुलो; किन्देंखे के पंण्मिश्वर आत्त्मा नाँपी-तोलियों ने देंदे।


ऐबे से पंण्मिश्वर के सोऐं ढबै खास पद्-भार गाशी बंईठियों, अरह् पंरम-पिता कैई शी सेजी पबित्र-आत्त्मा भेटियों, जिन्दें का बाऐदा पंण्मिश्वरे ऐं आगे ही करी थुवा थिया; तियों पबित्र-आत्त्मा तिन्ऐं आँमों गाशी ऊँदी-पैरी दित्ती; जियों तुऐं आपु देंखी, अरह् शुँणीं लंऐ।


ऐक बख्त थिया, जबे तुऐ लोग अपराध अरह् पापो के जाँणें आत्त्मिक रूप शे मँरे अँदे थिऐं


अरह् जबे आँमें आँप्णें अपराध दे मँरे अंदे थिऐ, तअ आँमों भे मसीया आरी ऊँबे जियाल़े गुऐ; किन्देंखे के छुट्कारा तुओं खे पंण्मिश्वर की कृपा शा ही भेंटो।


पंण्मिश्वर तुँओं भे, जू आप्णे देह्-शरीर के खतना के बिना मँरे अँदे जिऐ थिऐं, तिन्ऐं अमाँरे बादे पाप माँफ़ करियों तुँओं भे मसीया आरी ऊबे जीयाल़ी दिते।


परह् जुण्जी बिध्वा भोग-बिलास दे पढ़ी गऐ, से जीऊँदी हंऐयों भे मँरी गंऐ।


अरह्: जैष्णी देह्-शरीर आत्त्मा के बिना मरी अंदे असो, तेष्णा ही बिश्वाष भे कर्मों के बिना मंरा अंदा असो।


तिनू ऋषिऐं जू मसीया की पबित्र-आत्त्मा के जाँणें सेजो जाँणों, जू मसीया गाशी दु:ख के बारे दो बुली लो थियों, अरह् सेजी बड़ियाऐ जू तिनू दु:खो पाछी पर्गट हली, तियों पबित्र-आत्त्मा ऐ तिन कैई बुली लो थियों। सेजी बातो ईयों संईसारी दी कद्दी हंदी अरह् तबे ईयों संईसारी को का हंदों।


ऐजे लोग तुँवारी पियार की खुम्ल़ी दो तुँवारी गईलो खाँदें, पींन्दें रंह्, ऐजे लोग संमुन्द्रो दी छुपी कऐड़ी जेई असो; अरह् बै-झीझ्क बै-धड़क आप्णों पेट-ओजरा भरो; से बिना पाँणी के बाद्ल़ो जिऐ असो, जुण्जे बागूरिऐ ऊड़ाऐ ज़ाँव; ऐ बै-मोस्मी फल़ की जेई डाली जुण्जी दूबंई मंरी गुऐ अरह् जंड़ शै ऊखलियों हुटे।


“जू किऐ तुँऐं देखी लो, तैथू कताबे दो लिखियों ईनू सात्ती नंगरों की कलीसिया कैई डेयाल़ी दियों; मतल्व इफिसुस अरह् स्मुरना, अरह् पिरगमुन, अरह् थूआतीरा, अरह् सरदीस, अरह् फिलदिलफिया, अरह् लौदिकिया खे।”


तेने आप्णे सुँऐं हाथो दे सात्त तारे करी थुऐं थिऐ, अरह् तेस्के मुँहों ज़ात्ती शी दु-धारी-तरवार जेई नींक्ल़ो थी। अरह् तेस्के मुँह का प्रकाष खरे दुपारह् के सुर्जो का जिया चंम्की रूवा थिया।


ईनू सात्ते तारे, जुण्जे तुँऐं मेरे सुँऐं हाथो दे देखी लुऐ, अरह् सुन्नें के सात्त दिय्ट का गऐरा मतल्व भेद्: सेजा असो, के ऐजे सात्ते तारे सात्त कलीसिया खे डेयाल़े अंदे दूत्त असो, अरह् सेजे सात्त सुन्नें के दिय्ट सात्त कलीसिया असो।


संत्त-यूहन्ना की ढबे शी आसिया ईलाके की सात्तों कलीसियाव खे जुण्जी आसिया प्रदेश दी असो: तिनकी ढबे शी कृपा, अरह् शाँण्त्ति, भेटो, जुण्जे असो ऐ, अरह् जुण्जे सदा थिऐ, अरह् जुण्जे आँणों वाल़े असो; अरह् तिनू सात्त आत्त्माओं की ढबे शी जुण्जी तिनके सिंगास्हणों के सहाँम्णें असो।


हाँव ऐजो जाँणू ऐ, के तू तेथै रंऐ, जेथै शैतान को सिंगाँस्ण असो; तू मेरे नाँव गाशी पाका अट्ल़ रूऐ, अरह् मुँह गाशी बिश्वाष कर्णो शा तिनू देसो दा भे पाछू ने फिरे, जिनू मुँझी मेरा बिश्वाष ज़ूगा, भाऐ अन्तिपास जू तुवाँरे बीचो दा तेसी जागा दा मेरी खुषख्बरी शुँणाँणों के कारण माँरा गुवा जेथै शैतान आप्णों राज करह्।


हाँव तेरे काँम-काज़, तेरो प्यार अरह् बिश्वाष अरह् सेंवा अरह् धीरज, जाँणू ऐ, अरह् ऐजो भे के तेरी पाछले काँम-काज़ आगले शे बड़ियों असो।


“हाँव तेरे काँम-काज़, अरह् तेरी मेंह्नत, अरह् तेरे धीरज जाँणू ऐ; अरह् ऐजो भे के तू बूरे लोग संह्ऐन ने करी सक्दा, अरह् जुण्जे आपु-आप्खे प्रभू यीशू के खास-चैला बुलो, सेजे प्रभू यीशू के खास-चैले ने आथी, तिनू तुँऐं जाँचि-पर्खियों देखे के से झुठे लोग असो।


हाँव तेरे कल़ेष अरह् दाल़्ज़ि-पंण जाँणू ऐ, (खास करियों तुँऐं धनी-सैठ असो)! अरह् जू लोग आपु-आप्खे यहूदी बुलो, अरह् से यहूदी ने आथी, परह् दुष्ट-शैतान की मंडल़ी असो, तिनकी तुवाँरे बारे दी चुगली भे जाँणू ऐ।


“हाँव तेरे काँम-काज़ जाँणू ऐ, के तू ना तअ शैल़ा अरह् ना ताता: भलो होंदो के तू ताता के शैल़ा हंईदा।


शुझ़ी दा आ, अरह् तिनू चींजो जू ऊकी रंऐ रंई अरह् जू खंत्त्म हंदी, तिनू पाक्की-अट्ल़ करह्; किन्देंखे के मुँऐं तेरे कुँण्जे ही काँम-काज़ पंण्मिश्वर की नंजीक पुरे हुऐ अंदे ने देखी।


हाँव तेरे काँम-काज़ जाँणू ऐ; देख, मुँऐ तेरे सहाँम्णें ऐक दुवार खुली थो, जेथू कुँऐं डाकी ने सक्दा; तेरी शक्त्ति दाँणिक तअ असो ऐ, तबे भे तुँऐं मेरे बचन का पाल़्ण करी थुवा, अरह् मेरे नाँव शा तू भाजी ने रंही।


तेसी सिंगाँस्हणों शी बीजूल़ी अरह् गर्जोणों का गूँह्ज गुड़ाको शुँणियों थी, अरह् सिंगाँस्हणों के सहाँम्णें आगी के सात्त दिवे बल़ी रूऐ थिऐ, सेजी पंण्मिश्वर की सात्त आत्त्मा असो,


तबे मुँऐ तेसी सिंगाँस्ण अरह् चारों जींव अरह् तिनू अगुऐ के बीचो दा, जेष्णाँ ऐक काटा अंदा छ़ैल़्टा खड़ा देखा। तेस्के सात्त शिंगों अरह् सात्त आखी थी; ऐजी पंण्मिश्वर की सात्ते आत्त्मा असो, जुण्जी संईसारी की बादी धर्ती गाशी डियाल़ी गई थी।


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ