Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




प्रकाशितवाक्य 14:14 - Sirmouri

14 मुँऐ झ़ेठ पाऐ, अरह् देखो, ऐक ऊज्ल़े बाद्ल़ो गाशी आदमी के बैटे जेष्णाँ कुँऐं बऐठी रूवा थिया, जेस्के मुँढों गाशी सुन्नें को मुँकुट-ताज अरह् हाथो दो पुईनों कत्तिऐटू असो।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

सिरमौरी नौवाँ नियम

14 तोबै मोऐं ऐक चिटा बादल़ दैखा, औरौ मोऐं कोसी कै दैखा जू ऐक आदमी कै जैशणा थिया, जू बादल़ो पांदी बौठै रौआ थिया। तैसकै मुंडो पांदी सूनै का मुकुट थिया औरौ हाथौ दै ऐक तैज धार वाल़ी दरांती थै।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




प्रकाशितवाक्य 14:14
19 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

गींऊँ, अरह् शींऊँ शाख सह्लाणों के बख्त्तो तोड़ी ईनू ऐबे साथी बड़णों दियों, जबे शाख पाजी ज़ाली, तअ शाख लुण्णों सलांणों वाल़े धियाड़ूवा खे हाँव अज्ञाँ देऊँबा, के ऐजे जाँगल़ी बींज़ शींऊँ कठै करियों ईन्दें के पूल़े-बीडै बानियों, फूकी दियों, अरह् आछे गींऊँ मेरे खल़े-खलियान दे कठै करह्।”


तेने बुली ही लों थियों, के ऐक ओज्ल़े बांद्ल़े तिनू मैठी दिते, अरह् तेसी बाद्ल़ो मुँझ्शी ऐक धाव पड़ी: “ऐजा मेरा प्यारा बैटा असो, जेस्छ़ा हाँव खुशी असो: ऐस्की शुणों।”


परह् जबे सेजा दाँणा पाची ज़ाव, तबे से बड़िया लागो, अरह् तबे तिन्दें के लुणो छाँट्णों-कारंहणों का बख्त हऐ ज़ाँव।”


तबे लोग आदमी का बैटा शक्त्ति अरह् बड़ियाई आरी बाद्ल़ों दा आँदा दे:ख्ले।


परह् आँमें प्रभू यीशू जू स्वर्गोदूत्तों शे किऐ दाँणिक बख्त्तो खे ही कंम्म करे गुऐ थिऐ, मऊँती के दु:ख भुगणों के कारण बड़ियाऐं अरह् आदर-ईज्जत्त को मुँकुट-ताज लाव अंदो देखो; जू पंण्मिश्वर की कृपा शे से ऐक नाँम आदमी की ताँईऐ तियों मऊँत्ति का स्वाद भे चाखीं पाँव।


अरह् तिनू दिय्ट के बीचो दा आदमी के बैटे जेष्णाँ ऐक मरोद् देखा, जेने लातो तोड़ी चौगा बाँम्बी थुवा थिया, अरह् तेस्की छात्ति-हिकुड़े गाशी सुन्नें का साफा बाँनी अंदा थिया।


देखो, से बाद्ल़ो आरी आँणों वाल़े असो, अरह् ऐक नाँम आँख तिनू देख्ली, परह् जिन्ऐं तिनू भिने थिऐ, से भे तिनू देख्लें, अरह् संईसारी-धर्ती के बादे कुल़ो के आदमी रूऐयों आप्णी-आप्णी छ़ाती-हिकुड़े पिट्ले। ऐष्णों जरूर हंदों। आमीन!


तबे मुँऐ ऐक ओका शक्त्तिशाली स्वर्गदूत्त बाद्ल़ो दा मेठिया अंदा, स्वर्गो शा ऊदे आँदे देखा। तेसके मुँढों गाशी पंण्यारी थी। तेस्को मुँह सुर्जो जेष्णों अरह् तेसके लात्त आगी के खाँम्बे जैष्णें थिऐ।


ऐजो बुल्दे लागे: “हे सर्ब-शक्त्तिमाँन प्रभू पंण्मिश्वर, जू असो ऐ, अरह् जू थिया, आँमें तेरा धन्यबाद करह्, के तुँऐं आप्णी बड़ी शक्त्ति काँम-काज़ दी लाऐयों राज करी थो।


तेस्की आँखी आगी के लहयारें असो, अरह् तेस्की मुँढों गाशी बैजाऐ राज मुँकुट-ताज असो। जिन्दे गाशी ऐक नाँव लिखी थो, जेसी तेसके सुवाऐ ओका कुँऐं ने जाँण्दा।


ईन्दें पाछ़ी मुँऐ ऐक बड़ो चींट्टो सिंगाँस्ण अरह् तिन्दें गाशी बऐठा अंदा आदमी देंखा, अरह् धर्ती अरह् अस्माँन तेस्के सहाँम्णें छाँई-माँई हंऐ गुओं अरह् तिन्देंका ऐजा पंता ने लागी के से कैथे गुओ।


तबे मुँऐ झ़ैठ पाऐ, अरह् देखो, के ऐक चींटा घोड़ा असो, अरह् तेसी घोड़े के अशवारे धणुष थागी थो थियो; अरह् तैस्खे ऐक मुँकुट-ताज दियों गुवो, अरह् से जयकारा कर्दे नींक्ल़ा, के हजो भे जींत्त भेटो।


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ