Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




प्रकाशितवाक्य 1:5 - Sirmouri

5 अरह् यीशू मसीया की ढबे शी जू बिश्वाष ज़ूगे गुवाह्-शाज़्त्त अरह् मँरे अँदे मुँझ शे जीऊँदे हणों वाल़े मुँझ्शे जैठे अरह् धर्ती के राजाओं लोगो का हाकम असो, तुँओं खे कृपा, अरह् शाँण्त्ति, भेंट्दी रंह्। से आँमों आरी प्यार करह्, अरह् तिन्ऐं आप्णें लह्ऊँ के कारण आँमों पाप शे छुड़ाऐ थुऐ।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

सिरमौरी नौवाँ नियम

5-6 औरौ यीशु मसीह कै ढौबौशै तुऔं खै अनुग्रह औरौ शान्तै भैटौ, जैसकै वचन पांदी बिशवाश कौरे सौकौ, सैजाई औसौ जू मौरेयो हौजौ जियुंदी हौए गौआ औरौ सै इयौं दुनिया कै सौबी राज्यो दा शासक औसौ। औरौ यीशु मसीह आमुआरी प्यार कौरौ। सै आमु कारिए मौरे गौआ औरौ तैणै अमारै पापौ कै सौजा खै खत्म कौरे दी। इथ बौजैह शै आमु पुरोहितो का ऐक परिवार बौणै गौवै, जू तैसकै पिता पौरमेशवर कै सेवा कौरौ। इथकारिए यीशु मसीह खै महिमा औरौ औधिकार हमैशा भैटदी रौंव। आमीन।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




प्रकाशितवाक्य 1:5
53 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

ठीक तेष्णा के आदमी का बैटा; ईथै ईन्देंखे ने आई, के आप्णीं सेवा कराँव; परह् से ईन्देखे आया, के सेवा करह्, अरह् भहिते लोग छुड़ोणों की ताईऐ आप्णा जीवन पराँण भे बल़ीदाँण करी दियों।”


प्रभू यीशू ऐ तिन कैई आऐयों बुलो, “स्वर्गो अरह् धर्ती का बादा हंक-अधिकार मुँखे दिया गुवा।


(फ़सह) के मेल़ै को देस थियो; अरह् प्रभू यीशू कैई ऐजा पता थिया, के ऐबे मेरा ईयों संईसारी छुड़ियों बाबा कैई पाछू ज़ाँणों का बख्हत्त नंजीक आऐ गुवा; तअ तबे: प्रभू यीशू ऐं जुण्जे तिनके ईयों संईसारी दे आप्णें प्यारे थिऐ, तिनू आरी तिन्ऐं आखरी बख्त्तो तोड़ी तेष्णों ही प्यार करो।


हाँव तुँओं खे ऐक नंऐं अज्ञाँ देऊँ, के ओका ओकी शो प्यार करह्; जेष्णों मुँऐं तुँओं आरी प्यार करी थो, तेष्णों ही तुँऐं भे ओका ओकी शो प्यार करह्।


“जेष्णों बाबा ऐं मुँह आरी प्यार करी थो, तेष्णों ही मुँऐं भे तुँओं आरी प्यार करी थो; अरह् तुऐं मेरे प्यार दें पाक्कै बंणें अंदें रंह्।


ईन्दें गाशी हाकम-पिलातुस ऐ तिनखे बुलो, “तअ तू राजा असो?” प्रभू यीशू ऐ जबाब दिता, “तुऐं ठीक ही बुली लो; हाँव राजा असो! हाँव ईन्दी ही खे पय्दा हऐ रूवा; अरह् ईयों संईसारी दा मेरे आँणों का कारण ऐजा ही असो! के हाँव सच्चाई के गुवाऐ-शाज़्त्त देऊँ; किन्देंखे के ऐक नाँम आदमी जुण्जा साच्चा असो, से मेरो शुँणों।”


हाँव ताँव्खे ऐक खास बात बुलू: के आँमें जुण्जो जाँणों ऐ सेजो ही बुलो; अरह् आँमें जुण्जो देखी थो, तिन्दे के ही आँमें गुवाऐ-शाज़्त्त दियों; परह् तुँऐं लोग अमाँरी गुवाऐ-शाज़्त्त माँन्दे ने।


“किन्देंखे के पंण्मिश्वर ऐं संईसारी शो ऐत्रो प्यार करो, के तिन्ऐं आप्णा ऐक्लोत्ता बैटा देऐ दिता; किन्देंखे के जुण्जा कुँऐं तिनू गाशी बिश्वाष करला; से नाँष ने हों, परह् से अमर-जीवन पाँव।


जुण्जो किऐ तेने देखो अरह् शुँणी थो, से तिन्दें के ही गुवाऐ-शाज़्त्त दियों; परह् कुँऐं भे तिनकी गुवाऐ-शाज़्त्त माँन्दें ने।


“तुऐं लोग आपु खे, अरह् आप्णीं बादी मंडल़ी खे संक्न्नै-च़ौक्ष रूऐ; ईन्देंखे के पबित्र-आत्त्मा ऐ तुओं खे ईयों मंडल़ी की रंख्वाल़ी का पंद्-भार देऐ थुवा, के तुऐं पंण्मिश्वर की कलीसिया के साच्चै भेंड़वाल़े बंणों; जिनू पंण्मिश्वर ऐं आप्णें बैटे के लंह्ऊँ देऐयों धारण करी थुऐ।


मतल्व ऐजो के मसीया दु:ख्ह भोगदे, अरह् मँरे अँदें मुँझी सोभी शे आगे दुज़ाल़िऐ ऊबे पाछ़ू जीऊँदें हंऐयों, आप्णें लोगों खे, अरह् गऐर-यहूदियों खे भे ज्योंत्ति-प्रकाष के खुषख्बरी का प्रचार कर्दे देंदे रंह्दे।”


पंणमिश्वर यीशू मसीया के बल़ीदाँण गाशी बिश्वाष कर्णो के जाँणें पाप शा मुँक्त्ति देणों खे बाट बरंम्बाणीं, अरह् बिश्वाष कर्णो वाल़े आप्णी नंजरी दे बै-कसूर बाँणें, पंणमिश्वर ऐजो साबित कर्णो खे ऐशो करह् अरह् आप्णी संह्नशक्त्ति पर्गट कर्णो खे ऐष्णों करो, अरह् ऐष्णों करियों तिन्ऐं अमाँरे पाछले जीवन के पाप नंजर अंन्दाज करे।


परह् ईनू बादी बातो दे आँमें तेसके जाँणें जिन्ऐं आँमों शो पियाँर करी थो; जिनके जाँणें आँमें ऐक शुभाल़ी-जींत्त दे जीत्त्दें लागे।


अरह् तुँओं मुझी ऐष्णें बेजाऐ थिऐ, परह् ऐबे तुँओं प्रभू यीशू मसीया के नाँव शे, अरह् अमाँरे पंणमिश्वर की आत्त्मा शे धुऐ गुऐ, अरह् तुँऐं पबित्र हुऐ अरह् पंणमिश्वर की नंजरी दे बै-कसूर बंणें।


किन्देंखे के मुँह मसीया की गईलो शुँल़ी-फ़ाँशी चड़ाया गुआ, परह् ऐबे हाँव जीऊँदी ने आथी, परह् मसीया मुँह्दें जीऊँदी असो; अरह् हाँव देह्-शरीर दा ऐबे जू जीऊँदा असो, तअ सिर्फ तेसी बिश्वाष दा जीऊँदा असो; जू पंण्मिश्वर के बैटे गाशी असो, जिन्ऐं मुँह शो पियार करह्; अरह् मेरी ताँईऐं आप्णी जीयाँन दिती।


परह् पंण्मिश्वर की दया-रंय्म जुण्जी अप्रमंपार असो, आँमें आप्णें पाप के कारण मँरी गुऐ थिऐ; परह् तिन्ऐं आँमों आरी ऐत्रों प्यार कोरो, के आँमों खे मसीया आरी जीवन दिता; अरह् तिनकी कृपा ऐ तुओं लोगों का छुट्कारा करा;


प्यार की बाटो दे चालो, जेष्णों मसीया ऐ तुँओं आरी प्यार कोरो, अरह् आच्छ़ी खुष्बू बणियों आपु अमाँरी ताँईऐं पंण्मिश्वर के साम्णिऐं भेंट बंणियों बल़ीदाँण करी दियों।


से ही देह्-शरीर मतल्व कलीसिया को मुँड असो, से ही आदी असो, अरह् मँरे अँदे मुझ्शे आगले ऊँबे जीऊँणों वाल़े भे असो; ईन्देंखे से बादी बातो दे सोभी शे आगले असो।


हाँव तुँओं खे तेसी पंण्मिश्वर का जू ऐक नाँम पराँणी जीऊँदें थंह्, अरह् यीशू मसीया तुवाँरा गुवाह्-शाज़्त्त अरह् हाजीर जाँणियों जिनिऐ हाकम-पुन्तियुस, पिलातुस के सहाँम्णें आछ़ो कबूल करियों माँनी पाव; अरह् हाँव तुओं खे ऐजी अज्ञाँ देऊँ,


जैथू से ठीक बख्तो गाशी देखाँदा, जू परम-धन्य अरह् सिर्फ ऐक महाँराज अरह् राजाओं का राजा! अरह् प्रभू का प्रभू! असो;


तअ तबे ऐजो सुचों, के सेजे ईन्दें शे भे जादा बड़ी सजा ज़ूगै बंणीं गुऐ; जिन्ऐ पंण्मिश्वर का बैटा आप्णें लातो थाँई घीजणों खे पाया, अरह् वाचा को सेजो लह्ऊँ, जिन्दे के कारण से पबित्र बंणाँया गुवा; तेने सेजो लंह्ऊँ अपबित्र ज़ाँणों, अरह् कृपा की आत्त्मा के बैस्त्ती करी।


तअ तबे मसीया को लह्ऊँ जिन्ऐं आपु आप्खे सदा अमर रंहणों वाल़ी आत्त्मा के कारण पंण्मिश्वर के सहाँम्णें नीर-दोष बंल़ीदाँण के रूप दा भेंट कंरियों चड़ाया; तअ तबे तुवाँरी अंन्त्तर आत्त्मा के मँरे अंदे कामों शे से कैई ने शुद्ध कर्दी? जू तुऐं जीऊँदें पंण्मिश्वर के सेंवा करी सको।


परह् बै-कसूर अरह् नींष-कल़क के छैल़्टे, मतल्व मसीया के बैजाऐ किम्त्ति लह्ऊँ के जाँणें हुआ।


परह् जे जैष्णें से प्रकाषो दे असो, तैष्णें ही आँमें भे प्रकाषो दे चालो, तअ ओका ओकी का साजी बंणों, अरह् पंण्मिश्वर के बैटे प्रभू यीशू को लह्ऊँ आँमों सोभी पापो शे शुद्ध करह्।


पियार किऐ चींज ने आथी; पियार हों ऐ: पंण्मिश्वर आँमों शो पियार के जाँणें आप्णा बैटा अमाँरे पापों की पसतावे खे कुरबाँण बल़ी कराँणों खे डियाल़े—तिनू ईन्देंखे ने डियाल़ी, के आँमें पंण्मिश्वर शो पियार करी थो।


जबे सात्ते स्वर्गदूत्त ऐ रंणशिंगें-कनाँल़ी फूकरी, तबे स्वर्गो दी साँत्त-भाँत्ती गुड़ाको की गूँह्ज शुँणाँई पड़ी: “संईसारी को राज ऐबे अमाँरें प्रभू का अरह् तिनके मसीया को राज हऐ गुओ; से ही ऐबे ज़ूगौ-ज़ूगौ राज कर्ले।”


हाँव आप्णे दो गुवाह्-शाज़्त्त खे ऐजा हंक-अधिकार देऊँबा, के टाट मेठियों ऐक हजार दो षौ षाठ देसो तोड़ी बरंम्बाँणीं करह्।”


से छैल़्टे आरी लड़्दे, परह् छैल़्टा तिन शा जींत्ती ज़ाँदा, किन्देंखे के से प्रभूओं का प्रभू, अरह् राजाओं का राजा असो, अरह् जू बईदे अंदे, अरह् चूणें-छाँटे अंदे अरह् बिश्वाषी असो, से तेस्की गईलो असो; से भे राज्य पाँदें।”


तबे मुँऐ स्वर्ग खुलो अंदो देखो, अरह् का देखू के ऐक चीट्टा घोड़ा असो; अरह् तेसी गाशी ऐक अशवार असो, जू बिश्वाष ज़ूगा, अरह् साच्चो बुलो, अरह् से धर्म आरी नियाँव अरह् लड़ाऐ-ज़ूद्ध करह्।


तेस्के खोट्णों अरह् बाँगणी गाशी ऐजो नाव लिखी थो: “राजाओं का राजा अरह् प्रभूओं का प्रभू।”


हाँव ऐजो जाँणू ऐ, के तू तेथै रंऐ, जेथै शैतान को सिंगाँस्ण असो; तू मेरे नाँव गाशी पाका अट्ल़ रूऐ, अरह् मुँह गाशी बिश्वाष कर्णो शा तिनू देसो दा भे पाछू ने फिरे, जिनू मुँझी मेरा बिश्वाष ज़ूगा, भाऐ अन्तिपास जू तुवाँरे बीचो दा तेसी जागा दा मेरी खुषख्बरी शुँणाँणों के कारण माँरा गुवा जेथै शैतान आप्णों राज करह्।


“लौदीकिया नंगर की कलीसिया के दूत्त खे ऐजो लिख: “जू आमीन अरह् बिश्वाष ज़ूगा अरह् साच्चा गुवाह्-शाज़्त्त असो, अरह् पंण्मिश्वर की सिर्ष्टी की उत्त्पत्ति का खास कारण असो, से ऐजो बुलो:


मुँऐ तैस्खे बुलो: “हे श्री माँन, ऐजो तअ तुँऐं जाँणों।” तेने मुँखे बुलो, “ऐजे सेजे असो, जू बड़े कल़ेष मुँझ शे नींक्ल़ियों आऐ रूऐ; ईनू लोगे आप्णे-आप्णे खोट्णों छ़ैल़्टे के लह्ऊँ लई धुईयों चींट्टे बाँणीं थुऐ।


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ