14 तबे प्रभू यीशू ऐ लोग आपु कैई बऐदियों बुलो, “तुँऐं बादे झुणे मेरी शुणो अरह् सम्झो।
14 यीशुए लोगौ खै आपणै धोरे बोएदैबा तिनुखै बौल़ौ, “तुऐं सौबै मैरी शुणौ, औरौ सौमझौ।
तबे प्रभू यीशू ऐ तिनू लोगो खे आपु कैई बऐदियों बुलो, “शुणों, अरह् सम्झो:
आप्णें ईनू रीत्ति रूवा के कारण जुण्जे के तुओं मुझी ज़ूगौ शे ऊबे चाली रूऐ; ईन्दें लई तुऐं पंणमिश्वर का बचन टाल़ी दियों; अरह् आपू ऐष्णें ही कंऐयों काँम-काज़ करह्।”
ऐष्णी किऐ चीज ने आथी, जू बाऐरे शी आदमी के करंम-भूटों, परह् जुण्जी चींजो आदमी शी बाँईडी निंक्ल़ो, सेजी ही चींजो आदमी के करंम-भूटों।
तैतिऐखे जबे हजारंह् लोगो के बै-शुमाँर भीड़ लागी गऐ, ऐत्रें ज़ुगी के लोगो के ढोस्रोल़ै लई ओके लोग घींजिन्दे लागे; तअ तबे प्रभू यीशू सोभी शे आगे, आप्णें चैले खे बुल्दे लागे; के “यहूदी भाट-बाम्णों के खमीर जेष्णें कऊँट्ल़ो शे च़ौक्क्ष रूऐ।
फिलिप्पुस बिच़ड़ियों खोज़े के रंथो कैई पंह्ईचा, अरह् तेने तेसी खोज़ा ऋषी यशायाह का ग्रन्थ पढ़दे शुँणियों तेछ़ौ पुछ़ो; “तुऐं जुण्जो किऐ पढ़ी लुओं, कियों ऐथू तू सहम्झी भे पाँव ऐ?”