10 तेसी तारा दे:खियों से बेजाऐ मंगन हुऐ;
तेसी घर दे दाखिल हऐयों तिनिऐं सेजा बालक तेस्की माँ, मरियम की गईलो दे:खा, अरह् तिन्ऐं ऊद मुँऐं लाम्बे पसरियों तेसी बालक खे नंमष्कार करी, अरह् तबे तिनिऐं आप्णें झुल़ै खलियों आप्णें किम्त्ती तुफे सुनों, लोबाँन, अरह् गन्धरंस-सैंन्ट, तेस्खे भेंट चड़ाऐ।
से राजा के बात शुणियों आगु हुटे, अरह् जुण्जा तारा तिन्ऐं पुर्बो दिशा दा दे:खा थिया, सेजा तारा तिन शा आगे-आगे चाला; अरह् जेथै सेजा बालक थिया, तेसी जागा दा पंह्ऐचियों सेजा तारा तेथै ठहरी गुवा।
तबे स्वर्गदूत्त ऐ तिनखे बुलो, “डरे ने; किन्देंखे के दे:खो, हाँव तुँओं खे बड़े आनन्द-मंजे की खुषख्बरी देंदा आऐ रूवा, जुण्जी सोभी लोगो खे असो,
अरह् भैड़वाल़े ऐ जेष्णों तिनखे बुली थुओं थियो, तिन्ऐं तेष्णों ही शुणियों अरह् दे:खियों पंण्मिश्वर के बड़ियाऐं करियों स्तुत्ति कर्दे पाछू हुटे।