26 पतरस ऐ बुलो, पराऐ शा। प्रभू यीशू ऐ तेस्खे बुलो, “तअ तबे आप्णी परजा बंची गऐ।
26 पतरसे तैसीखै बौल़ौ, “पराए कैईंदु।” यीशुए तैसीखै बौल़ौ, “तौ बैटा बौचै गौआ।
होर, जरूर दियों; संत्त-पतरस ऐ जबाब दिता, घरोह् दे भीटे आँदें ही प्रभू यीशू ऐ पतरस शा सुवाल पुह्छा; “शिमोन, मुँह कैई ऐजो बुलो, राजा कसकैई शा कंण-माँमला लों, आप्णी परजा शा? के कोसी ओकी राजा की परजा शा।”
तबे भे ऐष्णों हुओं ने चेंई, के से आँमों शे निंराज हों; झील, दे ज़ाव, अरह् जुण्जी माँच्छ़ी तुँऐं आगे थाँम्बड़ो तियारो मुँह खुलो, अरह् तियाँरे मुँहों दा तुओं ऐक सिक्का भेट्दा सेजा ही सिक्का तुँऐं मेरी अरह् आप्णी ढबे शा तिन्खे कंण-माँमंले के रूप दा दिऐ।”
प्रभू यीशू ऐ बुलो, “तैसी रूके ने! किन्देंखे के जुण्जा तुवाँरे बिरूध दा ने आथी; सैजा तुवाँरी गईलो असो।”
तेने सैठ माँलिक ऐं तैसी चंतूर आगु गाड़े अंदे आप्णें खजाँन्च़ी खे शबाशी दित्ती; किन्देंखे के तेने च़तूराई वाल़ी चाल-चाली, ईन्देंखे ऐसी ज़ूगो के अलाद भे आप्णी ईयों पीड़ी की गईलो, आप्णी लेंण-देंण की चाल-चल़्ण दे जादा चंत्तूर असो!
साँत-भाँत्ती बुराई शे बंचे अंदे रूऐ।