8 ‘ऐजे लोग सिर्फ ओठो लई तअ मेरा आदर सम्माँन करह्, परह् ईनका मंन मुँह शा बैजाऐ दूरका असो।
8 ‘ऐजै लोग ओठो लैई तौ मैरा आदर कौरौ, पौरौ तिनका मन मुं कैईंदा दूर औसौ।
अरे ओ, पाखंडियों! ऋषी-यशायाह की ऐजी बरंम्बाणीं तुवाँरें बारे दी ठीक ही असो:
प्रभू यीशू मसीया ऐ तिनखे जबाब दिता, तुओं पार्खंडियों खे “बरंम्बाणीं कर्णो वाल़े ऋषी-यशायाह ऐ जैष्णो पबित्र-ग्रन्थों दो लिखी थो: ऐजे लोग सिर्फ ओंठो लई ही मेरा आदर-ईज्जत करह्, परह् ईन का दिल मुँह शा बैजाऐ दूरका असो।
प्रभू यीशू ऐ नतनेएल आप्णी ढबे आँदें देखियों, तेस्के बारे दो बुलो, “देखो, ऐजा सोत्तिखे इस्राएली असो: ऐस्दो किऐ भे कपट ने आथी।”
जिन्दें लई बादे लोग बैटे के भे तेष्णी ही आदर-ईज्जत करह्; जेष्णीं बाबा के आदर-ईज्जत करह्; किन्देंखे के जुण्जा कुँऐं बैटे की आदर-ईज्जत ने करदा, से बाबा के भे आदर-ईज्जत्त ने करदा; जिन्ऐं आप्णाँ बैटा डेयाल़ी थुवा थिया।
ईयों बातो दा ना तअ तेरा किऐ हिस्सा-भाग आथी, अरह् ना तेरा किऐ हंक-अधिकार आथी; किन्देंखे के तेरा मंन पंण्मिश्वर खे साच्चा-नीछल़ा कप्ट के बीना ने आथी।
हे भाऐ-बंईणों च़ौक्क्ष रूऐ, के तुँओं मुँझी कुँऐं बुरे अरह् बै-बिश्वाषी मंन के ने हों, जू तुँओं से जीऊँदे पंण्मिश्वर शे दुर्के ने नींयों।
किन्देंखे के “पबित्र-ग्रन्थों दो लिखी थो: सेजा जू जीवन शो तियार कर्णो अरह् भले देसो दे:खणें चाव, से आप्णी जीभ बुराई शी अरह् आप्णे ओठ छ्ल़ की बातो शे बंचाऐयों थुऐ।