6 परह् इस्राएल के घराने की पाई अंदी भैड़ो कैई ही ज़ाऐं।
6 पौरौ इस्राएल देश कै घोराणे कै खौऐयौंदी भेड़ो कै धोरे जाया।
“ख्याल थुऐ, के तुँऐं ईनू छुटे मुँझ्षा कोसी भे छुटा छ़ूत्त जाँणियों ने दे:खो; हाव तुँओं खे बुल्णों चहाँऊ, के स्वर्गो दे ईनके स्वर्गदूत्त मेरे स्वर्गो के पिता को मुँह हमेशा दे:खो।”
(किन्देखे के आदमी का बैटा पाऐं अंदे बंचाँदा ही आऐ रूवा।)
अरह् तिनके नाँव शे यरूशलेम शे ऊँडे, अरह् बादी संईसारी के लोगों का मंनबद्ल़ों शे पापो की माँफी खे पसतावे की खुशख्बरी शुँणाँऐं ज़ाँदी।
संत्त-पौलुस अरह् बरनबास ऐ नींडर हऐयों बुलो, “ऐजो जरूरी थियों, के आगे तुओं लोगो खे पंण्मिश्वर का बचन शुँणाँया ज़ाँदा, परह् जबे तुँऐं सेजा बचन माँनी ने, अरह् जबे तुऐ आपु खे अमर-जीवन पाँणों ज़ूगे ने जाँण्दे, तअ ऐबे आँमें गऐर-यहूदियों कैई ज़ाँदे लागे।
परह् जबे सेजे लोग संत्त-पौलुस का बिरूध अरह् नीदया कर्दें लागे, तबे तेने आप्णे खट्णों की धूड़ झाड़ियों तिनखे बुलो, “तुवाँरो लह्ऊँ तुवाँरें ही मुँडे हों! हाँव नि-र्दोष-बै-कसूर असो। ऐबे हाँव गऐर-यहूदी कैई ज़ाँऊबा।”
मुँऐं आगे दमिश्क, अरह् यरूशलेम के लोगों मुँझी, अरह् तिन्दें पाछ़ी बादे यहूदा प्रदेश दा, अरह् तबे गऐर-यहूदियों मुँझी ऐजा प्रचार करा; के पस्तावा करो, अरह् पंण्मिश्वर के ढबै फीरी ज़ाव; अरह् पस्तावे के हिसाब शा चाल-चल़्ण करह्।
पंण्मिश्वर ऐ तुओं लोगों खे आप्णाँ सेंवक यीशू मसीया हजो ऊबा जीयाल़ा, अरह् सोभी शा आगे तुओं लोगों कैई डेयाल़ा; जिन्दें लंई से तुओं मुँझ्शे ऐक नाँम आदमी बुराई शे फेरियों तिनखे आशिर्बाद दियों।”
किन्देंखे के तुँऐं आगे तअ भट्की अंदी भैढ़ो जेष्णें थिऐ, परह् ऐबे आप्णी आत्त्मा के रख्वाल़े अरह् बड़े हाक्मों कैई पाछू आऐ रूवे।