37 ऐशी दाईं चऊँ ढबे ढिक्को तिन के चर्चा हंदे लागी।
37 औरौ ऐशैखैई चौऊ ढौबौ तैसकी चौर्चा हौंदै लागै।
अरह् तियों बातो की चर्चा तेसी बादे ईलाके दी फऐली गऐ।
परह् तिन्ऐ तेथै शो नीक्ल़ियों बादे ईलाके दा तिनका ज़ष-कारा फईलाऐ दिता।
अरह् प्रभू यीशू को नाँव तेख्णी बादे गलील के ईर्द-गिरद के बादे पर्देशो दो फऐली गो।
परह् तेसी आदमी ऐ ज़ाऐयों खुल्मं-खुला तियों बातो का प्रचार ऐते ज़ूगा फएलाऐ दिता के प्रभू यीशू मसीया तबे नंगर दे खुल्म-खुला ने ज़ाऐ सकी, अरह् तिनू नंगर शे बाऐर शुन-शाँन जागा दो रंहणों पड़ो, तबे भे ढिक्कों च़ौऊ ढबे शे लोग तिन कैई आँदें लागे।
राजा हेरोदेस तोड़ी ईन्दें की चर्चा पंऐची गऐ, किन्देंखे के प्रभू को नाँव दूर-दूर तोड़ी फऐली रोंह् थियों, कुँऐ तअ ऐथै तोड़ी बुलो थिऐ, के “नहाँण-नहाँणों वाल़ा संत्त-यूहन्ना मरे अंदे मुँझ शे ऊबे जीऊँदे हऐ रूऐ, अरह् तिनके ही नाँव शे प्रभू यीशू मसीया ऐजे चींन-चंम्त्तकार की शक्त्ति पर्गट करो।”
तबे प्रभू यीशू पबित्र-आत्त्मा के शक्त्ति लई पाछू गलील ईलाके दे आऐ, अरह् तिन्दे के चर्चा चऊँ ढबे बादे प्रदेशो दे फय्ली।