7 अरह् तियाँरे आप्णा आगला जैठा बैटा हुवा, अरह् तेसी टालै कप्डे़ दा मेंठाऐयों चर्णी दा थुवा; किन्देंखे के तिनखे सराँऐ दी जागा ने भेटी।
अरह् जाँव तोड़ी तियाँरे बैटा पय्दा नें हई, ताँव-तोड़ी यूसुफ आप्णी घरवाल़ी मरियम आरी ऐक तंन ने हई; अरह् जेई तिऐं बैटे खे जन्म दिता, तेई तेने तेसी बालक को नाँव यीशू थुओ।
कियो ऐ बाढ़्ई का बैटा बाढ़्ऐटा आथी ने? अरह् कियों ऐस्की ‘माँ’ को नाँव मरियम अरह् ऐस्के भाईयों के नाँव याकूब, यूसुफ, शमौन, अरह् यहूदा आथी ने?
प्रभू यीशू ऐ तेस्खे बुलो, “सीयाल़ी के भे ढूऐं, अरह् अस्माँनों के चोचेटू-चड़कुले के भे कोलों हों; परह् आदमी के बैटे के मुँढो घुसर्णों खे भे जागा ने आथी।”
तबे से तैसी आदमी कैई आया, अरह् तैस्के तिनू घाव गाशी तेल, दाख्ह रंस, पेरियों पाट्टी बाँनी; अरह् तैसी डाकूँ के मांरे लुटा अंदा आदमी तियों आप्णी ही शुवारी गाशी बंईठाल़ियों ऐकी संराँऐ दा नींया; अरह् तेने तैस्की सेवा देख-भाल़ कअरी।
तीन कागी रंह्ऐयों तियाँरे पुरवाँसी लागा।
अरह् तेसी देशो दे बैजाऐ भैड़वाल़े थिऐ, जुण्जे रात्ती खे ज़ुब्ड़ी-ताप्ड़ी दे रह्ऐयों आप्णी भैड़ो के जगवाल़ी करह् थिऐ।
बचन देह्-धारी हुवा, तेने अमाँरे बीच डेरा पाया; कृपा अरह् संच्चाई शा भर-पुर हंऐयों, आँमें तेस्की ऐशी बंड़ियाऐ देंखी; जेष्णीं पंण्मिश्वर के ऐक्लोत्ते बैटे की बड़ियाऐ हों।
तुँऐं अमाँरे प्रभू यीशू मसीया की कृपा जाँणों ऐ, के से धनी-सेठ हऐयों भे तुँवारी ताँईऐं कंगाल बणे, जू तिनके कंगाल हणों शे तुँऐं सैठ बंणी ज़ाँव।
परह् जबे ठीक मोंक्का भेटा, तअ पंण्मिश्वर ऐ आप्णा बैटा डेयाल़ा, जू तिरंई शा पय्दा हुआ; अरह् निय्मों के बष दा जीयों थिया।