Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




यूहन्ना 7:39 - Sirmouri

39 प्रभू यीशू ऐ ऐजी बातो तियों पबित्र-आत्त्मा के बारे दी बुली, जुण्जी पबित्र-आत्त्मा तिन दा बिश्वाष कर्णों वाल़े खे भेट्दे थी; परह् तेसी बख्त्तो तोड़ी सेजी पबित्र-आत्त्मा धर्ती गाशी ने आऐ रंई थी, किन्देंखे के प्रभू यीशू हेभी तोड़ी आप्णी बड़ियाई दे ने पंह्ऊँची रंई थी।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

सिरमौरी नौवाँ नियम

39 यीशुए ऐजै बात बौल़ै, तौ सै पवित्र आत्मा कै बारै मुंजी बौल़ै लोए थी, जू तैसी पांदी बिशवाश कौरौ सै पवित्र आत्मा कै पाणौ वाल़ै थिए; पवित्र आत्मा इबी तौड़ी ना उतरे रैई थी। जिथुखै पौरमेशवरे इबी तौड़ी यीशु कै महिमा कै प्रकट ना कौरे रैई थी।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




यूहन्ना 7:39
42 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

चैले ऐ बुलो, “कुँऐं तअ संत्त-यूहन्ना नहाँण-नहाँणों वाल़ा बुलो, अरह् कऐयों ऋषी एलिय्याह, अरह् कुँऐं ऋषी-यिर्मयाह, अरह् कुँऐ पंणमिश्वर की बरंम्बाणीं कर्णो वाल़े मुँझ्शा ऐक ऋषी बुलो।”


भीड़ के लोगे तिनखे जबाब दिता; “ऐजा ही तअ सेजा बरंम्बाणीं कर्णो वाला, गलील, के नासरत का यीशू असो।”


देखो, मेरे पंरम-पिता ऐं जुण्जा बाय्दा करी थुवा, अरह् सेजा बाय्दा हाँव तुओं खे डेयाल़ूबा; ईन्देंखे जाँव तोड़ी तुऐ स्वर्गों शी भेटी गंई शक्त्ति लई भर-पुर ने हंऐ ज़ाँव, ताँव तोड़ी तुऐं ऐसी ही नंगर दे ठहरे अंदे रूऐ।


तअ संत्त-यूहन्ना ऐ तिनू सभी खे जबाब दिता, “हाँव तअ तुवाँरो पाँणी लई नहाँण-नहाँऊ परह् सेजा आँणो वाल़ा असो, जू मुँह शा भे जादा शक्त्तिशाली असो, अरह् हाँव तअ तिन के जूते कैईं बईठ्णो ज़ूगा भे आथी ने, से तुँओं कैई शो पबित्र-आत्त्मा अरह् आगी को नहाँण-नुहाँले।


ऐजो दे:खियों बादे लोग डरी गुऐ, अरह् से पंण्मिश्वर के बड़ियाऐ कर्दे लागे, अरह् बुलो “आँमों मुँझी ऐक बड़ा ऋषी पय्दा हऐ रूऐ, अरह् पंण्मिश्वरे आप्णे लोगो गाशी कृपा के नंजर थऐ।”


तबे: तिन्ऐ संत्त-यूहन्ना नहाँण-कराँणों वाल़े कैई शो हजो पूछ़ो, “कियों तू एलियाह असो?” तबे तेने जबाब दिता, “ना हाँव ने आथी,” तबे तिन्ऐं पूछ़ो; तअ तबे “कियों तू सेजा ऋषी असो?” तेने जबाब दिता; “हाँव ने सेजा आथी।”


ईन्दें पाछ़ी तिन्ऐ संत्त-यूहन्ना नहाँण-कराँणों वाल़े कैई शो पुछ़ो, के “जबे: तू ना तअ मसीया; अरह् ना ऋषी-एलिय्याह; अरह् ना सेजा ऋषी आथी; तअ तबे तू नहाँण कैई कराँऐ?”


हाँव भे तिनू पंह्छ़्याँणू ने थिया, परह् पंण्मिश्वर जिन्ऐं मुँह पाँणी लई नहाँण-कराँदा डेयाल़ी थुवा, तिन्ऐं ही मुँह कैई ऐजो बुलों; के ‘जेस गाशी तू पंण्मिश्वर की आत्त्मा ऊँदी ऊत्तर्दे, अरह् ठहर्दे देख्ला, सेजा ही सोभी कैई शो पबित्र-आत्त्मा को नहाँण-कराला।’


तिनके चैले तेख्णों तअ ऐजो संह्म्झी ने रंई थी, परह् जबे प्रभू यीशू के बड़ियाऐ हंदे देखी, तअ तिनके ऐजो सब च़ीत्ते आव; के पबित्र-ग्रन्थों दो ऐजो सब-कुछ़ तिन हीं के बारे दो लिखो गुओं थियों; अरह् लोगो की तियों बड़ी भीड़ ऐ सब-कुछ़ बचन के मुँताबिक ही कोरो थियों।


तबे: ऐजो शुँणिंयों प्रभू यीशू ऐ तिनखे बुलो, “सेजा बख्त्त आऐ गुआ; जबे आदमी के बैटे की बड़ियाऐं हंदी।


मेरे नाँव शो तुऐ जुण्जो किऐं माँगले, हाँव सेजो पुरो करूबा; जिन्दें लई बैटे के जाँणें, बाबा के बड़ियाऐ पर्गट हों।


परह् ‘मद्त्तगार’ मतल्व पबित्र-आत्त्मा, जियों बाबा मेरे नाँव शी डेयाल़्दा; से तुँओं कैई शी बादी सब-कुछ़ बातो शिखाली, अरह् जुण्जो किऐ मुँऐं तुओं कैई बुली थो, सेजो से तुओं कैई शो चींत्ते-मंने कराली।


सेजी ही पबित्र-आत्त्माँ मेरी बड़ियाऐं कराली, किन्देंखे के से मुँह कैई शी भेंटी अंदी बातो ही तुओं कैई बुल़्ली।


तबे भे संच्चाऐ तअ ऐजी असो, के मेरो ज़ाँणों तुवाँरी ताँईऐ फ़ाय्देंबंन्द असो; किन्देंखे के जे हाँव ने ज़ाँऊँबा, तअ सेजा मंद्त्तगार मतल्व पबित्र-आत्त्माँ तुओं कैई ने आँदी; परह् जे हाँव ज़ाँऊबा, तअ हाँव तेसी पबित्र-आत्त्मा तुँओं कैई डेयाल़ी देऊँबा।


प्रभू यीशू ऐं ऐजी बादी बातो जबे बुली पाई, तअ तिन्ऐ आप्णीं आखी अगाषों की ढबै लाऐयों बुलो; “हे बाबा, सेजी घड़ी आऐ पुझ़ी, ऐबे आप्णें बैटे की बड़ियाऐ करह्; जू बैटा भे तुवाँरी बड़ियाऐ करी सको।


ईन्देंखे हे बाबा! तुऐं मेरी भे आप्णी गंईलो, तियों महाँ बंड़ियाई आरी, बड़याऐ करह्, जुण्जी बड़ियाऐ मेरी तुवाँरी गंईलो संईसारी की रंचणों कंर्णो शी आगे थी।


ऐजो बुलियों प्रभू यीशू ऐ तिन गाशी फुक माँरी, अरह् तिन्खे बुलो, “पबित्र-आत्त्मा धारण करह्!


तबे लोगे ऐ प्रभू यीशू का ऐजा चींह्न-चंम्त्तकार देखियों बुलो, “पाक्का ही ऐ सेजा ऋषी हंणाँ, जुण्जा के ईयों संईसारी दा आँणों वाल़ा थिया।”


अरह् लोगो मुँझी काँने-काँन बैजाऐ बातो हंदी लागी थी: के से कुँऐं “आछ़ा आदमी असो।” अरह् कुँऐ बुलो थिऐ, के “ना, से लोग भड़काँणों वाल़ा असो।”


प्रभू यीशू ऐ तिनखे जबाब दिता, के “जे हाँव आप्णी बड़ियाऐं आपु करू; तअ मेरी बड़ियाऐ बै-कार असो, जिन्ऐं मुँखे बड़ियाऐ देऐ थंऐ; से मेरा बाबा असो, जिनखे तुँऐं भे आप्णाँ पंण्मिश्वर माँनों।


अरह् संत्त-पौलुस ऐ तिनखे बुलो, “कियो तुँओं बिश्वाष कर्दे बख्तो पबित्र-आत्त्मा भेंटी?” चैले ऐ संत्त-पौलुस खे बुलो, “आँमें तअ पबित्र-आत्त्मा के बारें दो शुँणी भे थई ने; के किऐं पबित्र-आत्त्मा भे असो ऐ।”


पंण्मिश्वर ऐजो बुलो: के हाँव आखरी के देसो दे आप्णी आत्त्मा बादे आदमी गाशी पैरूबा, अरह् तुवाँरे बैटे अरह् बेटीयाँ बरंम्बाँणीं कर्ली; अरह् तुआँरें नोंईयाँ-जवाँन दर्षण देख्ले, अरह् तुवाँरें बुड़ाईको के सुईणें-तंदाल़ों लागले।


ऐबे से पंण्मिश्वर के सोऐं ढबै खास पद्-भार गाशी बंईठियों, अरह् पंरम-पिता कैई शी सेजी पबित्र-आत्त्मा भेटियों, जिन्दें का बाऐदा पंण्मिश्वरे ऐं आगे ही करी थुवा थिया; तियों पबित्र-आत्त्मा तिन्ऐं आँमों गाशी ऊँदी-पैरी दित्ती; जियों तुऐं आपु देंखी, अरह् शुँणीं लंऐ।


संत्त-पतरस ऐ तिनखे ऐजा जबाब दिता, के “आप्णा मंन बद्ल़ो अरह् तुँओं मुँझ्षे ऐक नाँम आप्णे-आप्णे पापो खे पंस्तावाँ करियों माँफी माँगो; अरह् यीशू मसीया के नाँव शो नहाँण-नहाँव; तबे ऐशा दाँई तुओं पबित्र-आत्त्मा का दाँण-बरंदाँण भेंट्ला।


सेजे बादे लोग पबित्र-आत्त्मा शे भरे गुऐ, अरह् पबित्र-आत्त्मा के जाँणें बुल्णों के शक्त्ति शे से अपरियाँण भाषा का बरदाँन लई साँत्त-भाँत्ती भाषा बुल्दे लागे।


अब्राहम, इसहाक, अरह् याकूब का पंण्मिश्वर ऐं, अमाँरे पुराँणियाऐं के पंण्मिश्वर ऐ; आप्णें सेंवक यीशू के बड़ियाऐं करी थऐ, जिनू तुँऐं लोगे ऐ थंहम्बड़ाऐ दित्ते, अरह् जबे हाकम-पिलातुस ऐ तिनू छ़ुड़्णों का ईरादा करा; तबे तुऐ लोग तिनू माँन्दे भाजी गुऐ।


तिनकी प्रार्थना खतंम हंणों गाशी सेजी जागा, जेथै से कंट्ठै थिऐ, तेथै भूईच़ौल़ जियों लागो; अरह् से बादे लोग पबित्र-आत्त्मा शे भरियों अरह् बिना डरे पंण्मिश्वर की खुष्खबरी का प्रचार कर्दे लागे।


जे पंणमिश्वर की आत्त्मा सत्तिखे तुँओं दा बास करह्, तअ तुँऐं आप्णें पाप वाल़े सुभाव के मुताबिक ने, परह् पबित्र-आत्त्मा के मुताबिक जींयों। अरह् जेसी आदमी दी मसीया की आत्त्मा ने बस्दी से मसीया का जंण ने आथी।


तअ आत्त्मा का बाय्दा तिन्दें शा भी जादा त्तेज-चंम्कदार हंदी ने?


पंण्मिश्वर की पबित्र-आत्त्मा दु:खी ने करे, जिन्दे लई तुँओं गाशी छुट्कारे के देसो खे छाप लाऐ थई।


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ