Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




यूहन्ना 7:28 - Sirmouri

28 प्रभू यीशू ऐ देऊँठी दी शिक्षा देंदे जुराल़ो बुलो; “तुँऐं मुँह जाँणोंऐं, अरह् ऐजो भे जाँणों ऐ, के हाँव केथै का असो। अरह् हाँव आप्णें आप ने आऐ रंई, परह् मुँह डेयाल़्णों वाल़ा साच्चा असो, परह् तुऐं तेसी जाँण्दें ने।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

सिरमौरी नौवाँ नियम

28 तोबै यीशुए मन्दिरो दै उपदैश दैयौ जोर शै बौल़ौ, “तुऐं मुखै जाणौए औरौ ऐजौ बै जाणौए कै हांव कुकै का औसौ। हांव तौ आपी शा ना ऐई पौरौ मैरा भैजणौवाल़ा पौरमेशवर भोरोशे लायक औसौ, तैसीखै तुऐं ना जाणौ।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




यूहन्ना 7:28
46 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

“मेरे पिता पंणमिश्वर ऐ मुँखे सब-कुछ देऐ दितो; अरह् कुँऐं बैटा ने जाँण्दा, सिर्फ तेसी पिता ही जाँणों; अरह् कुँऐं पिता ने जाँण्दा सिर्फ सेजा बैटा ही जाँणों; अरह् सेजा जाँणी सको जेसी गाशी बैटा पर्गट कर्णो चहाँव।”


तबे नासरत नाँव के नंगर दा ज़ाऐयों रंह्दा बस्दा लागा, जू सेजा बचन पुरा हों: जुण्जा पंणमिश्वर के बरंम्बाणीं कर्णो वाल़े के जाँणें बुला गुआ थिया: के “तेस्खे नासरी बुला ज़ाँदा।”


तेसी बख्त्ते प्रभू यीशू ऐ तिनू लोगो की भीड़ खे बुलो, “कियों तुँऐं तरवारी अरह् डींग्गै थागियों मुँह डाकू जेष्णें थाँम्ब्ड़दे आऐ रूऐ? हाँव रोज देऊँठी दा बऐठियों शिक्क्षा देऐया करू थिया, अरह् तुँऐं मुँह थाँम्ब्ड़ी ने।


मेरे बाबा ऐं मुँह कैई सब-कुछ़ देऐ दितो; कुँऐं ने जाँण्दा के बैटा कुँण असो, परह् सिर्फ बाबा जाँणों: अरह् ना कुँऐ ऐजो जाँण्दा के बाबा कुँण असो; परह् सिर्फ बैटा जाँणों; अरह् सैजा जैस कैई बैटा पर्गट कर्णो चहाँव।”


के ऐतलो दाऊद के नंगर दा तुओं खे छुट्कारे-मुँक्त्ति देणों वाल़ा, जन्मी रूवा, अरह् सेजा ही मसीया प्रभू असो।


जबे यूसुफ अरह् मरियम ऐ प्रभू के अज्ञा-निय्म के हिसाब शी बादी टह्ल पुरी करी पाई, तअ से गलील ईलाके दे आप्णे नंगर नासरत खे आऐ।


तबे: यूसुफ भे ईन्देंखे हुटा, के से राजा दाऊद के घराने अरह् वंष का थिया, से भे गलील के नासरत के नंगर शा यहूदिया दा राजा दाऊद के नगर बैतलहम खे हुटा।


तबे सेजा टंड्का यीशू आप्णें माँ-बाबा आरी हुटा, अरह् से नासरत नंगर दे पाछू आऐ, अरह् से आप्णें माँ-बाबा की मंर्जी बष दा रूवा: अरह् तेस्की माँ ऐं सेजी बादी बातो आप्णें मंन दी थंई।


नतनेएल ऐ तेस्खे बुलो, “कियो किऐ आछ़ी चींज भे नासरत शी भेंटी सको?” फिलिप्पुस ऐं तेस्खै बुलो, “चालियों आपु देखी पाव।”


तअ जेसी पंण्मिश्वर ऐं, पबित्र बंणाँऐयों; ईयों संईसारी दा डेयाल़ी थुवा: ‘तेस्खें तुऐ लोग पंण्मिश्वर की निदया कर्णो वाल़ा बुलो,’ से सिर्फ ईन्देंखे के मुँऐं ऐजो बुलो; के ‘हाँव पंण्मिश्वर का बैटा असो?’


मुँऐं आप्णी तरफ शो किऐ ने बुली थंई, परह् मेरे बाबा ऐं! जिन्ऐं मुँह डेयाल़ी थुवा; तिन्ऐं ही मुँखे ऐजी अज्ञाँ देऐ थंऐ, के मुँह का बुल्णों पड़ो; अरह् केष्णों बुल्णों पड़ो?


कियो तुऐ बिश्वाष कर्दे ने, के हाँव बाबा दा असो, अरह् बाबा मुँह्दा बसा अंदा असो? जुण्जे बचन हाँव तुँओं कैई बुलू, सेजे बचन हाँव आप्णी तरफ शे ने बुल्दा; परह् बाबा मुँह्दा बंसा अंदा असो; अरह् से मेरे जाँणें ही आप्णा काँम-काज़ पुरा करह्।


संईसारी ऐजो जाँणीं पाँव, के हाँव बाबा आरी प्यार करू; अरह् ऐजा ही कारण असो, के हाँव तिनकी बादी अज्ञाँ का पाल़्ण करू; ऐबे: ‘बीऊँजो अरह् ईथै शे आगु चालो।’


से ऐजा कुँकंर्म ईन्देखे कर्ले, के तिन्ऐं ना तअ बाबा जाँणीं; अरह् ना तिन्ऐं मुँह जाँणी;


“हे धरंमाँत्त्मा, नियाँव कर्णो वाल़ा बाबा! ईऐ संईसारी ऐ तअ तुओं जाँणीं ने, परह् हाँव तुओं जाँणू ऐ; अरह् तिन्ऐ ऐजो जाँणीं पाव, के तुऐं ही मुँह डेयाल़ी थुवा।


अमर-जीवन ऐजा ही असो, के तुँऐं सिर्फ ऐक साच्चै पंण्मिश्वर असो; जिन्ऐं आप्णाँ बैटा यीशू मसीया जेसी तुऐं डेयाल़ी थुवा, तिनू सेजी बादी जात्ती, अरह् बादे प्राँणीं जाँणों अरह् पंह्छ़ियाँणों।


से रात्ती के बख्ते प्रभू यीशू कैई आया, अरह् तेने बुलो, “हे रब्बी (हे गुरू जी!) आँमें जाँणों ऐ; के तुँऐं पंण्मिश्वर के बंणाँऐ अंदे गुरू असो! किन्देंखे के तुऐं जुण्जे भे चींह्न-चम्त्तकार देखाँव, तिनू कोऐं भे आदमी ताँव तोड़ी ने देखाऐ सक्दा; जाँव तोड़ी के पंण्मिश्वर तेस्की गंईलो ने हों।”


जेने कुँणिऐ तिनकी गुवाऐ-शाज़्त्त माँनी पाऐ, तेने ऐजो साबित्त करी पाँव; के पंण्मिश्वर साच्चा असो।


परह् ऐक ओका असो, जुण्जा मेरा गुवाह्-शाज़्त्त असो; अरह् हाँव ऐजो जाँणू ऐं के से मेरे बारे दी पाक्की गुवाऐ-शाज़्त्त देंदा जुण्जी साच्चीं असो।


हाँव आप्णे बाबा के नाँव शा आऐ रूवा, तबे भे तुँऐं लोग मुँह माँन्दे ने; परह् जे कुँऐं ओका आप्णें ही नाँव शा आला, तअ तुँऐं तेसी जरूर माँन्दे।


अरह् यहूदी लोग आपु मुँझी शिखोंईदे लागे, के “कियो ऐ यूसुफ का बैटा आथी ने? आँमें ऐस्के माँ, बाबा, जाँणो ऐं; तअ तबे ऐ कैशो बुली सको, के ‘हाँव स्वर्गो शा ऊदा ऊत्रियों आऐ रूवा?’”


जबे मेल़ै को आधों देस बित्ती गुओ थियो; तबे प्रभू यीशू देऊँठी दे शिक्क्षा देंदे लागे।


प्रभू यीशू ऐ तिनखे जबाब दिता, “हाँव भाँव आप्णें गुवाऐ-शाज़्त्त आपु देऊँ; तबे भे मेरी गुवाऐ-शाज़्त्त ठीक माँणी ज़ाँव; किन्देंखे के हाँव जाँणू ऐं? के हाँव केथै शा आऐ रूआ, अरह् केथै खे ज़ाँदा लागा? परह् तुँऐं लोग ने जाँण्दे के हाँव केथै शा आऐ रूआ, अरह् केथै खे ज़ाँदा लागा।


अरह् जे हाँव नियाँव भे करू, तअ मेरा फंऐस्ला संही हंदा; किन्देखे के हाँव ऐक्ला ने आथी: ईन्दा हाँव, अरह् पंरम-पिता, जिन्ऐं मुँह डेयाल़ी थुवा; से भे मेरी गईलो असो।


ईन्दे गाशी यहूदी भाट-बाँम्णें ऐ प्रभू यीशू शो पुछो; “केथै असो, तेरा बाबा?” प्रभू यीशू ऐं तिनखे जबाब दिता; “ना तअ तुऐं मुँह जाँण्दे, अरह् ना मेरा बाबा जाँण्दें। अरह् जे तुऐं मुँह जाँण्दें, तअ तुऐं मेरा बाबा भे जरूर जाँणी पाँदें।”


तुवाँरे बारे दो मेरे भह्त्त-कुछ बुल्णों, अरह् ऐजा फ़हऐस्ला करणाँ; के हाँव बादी संईसारी खे सेजो ही बुलू; जुण्जों मुँऐ आप्णें डेयाल़्णों वाल़े कैई शो शुँणीं थों; किन्देंखे के मुँह डेयाल़्णों वाल़ा साच्चा बिश्वाष ज़ूगा असो।”


प्रभू यीशू ऐ तिनखे बुलो, “जे पंण्मिश्वर तुवाँरा बाबा हंदा; तअ तुऐं मुँह आरी प्यार कर्दे, किन्देंखे के हाँव पंण्मिश्वर शा पय्दा हऐ रूवा; हाँव आप्णी हिछ़़या शा ने, परह् पंण्मिश्वर ऐ मुँह डेयाल़ी थुवा।


आँमें ऐजो जाँणों ऐं, के पंण्मिश्वर ऐ ऋषी-मूसा की गईलो बात-चींत्त करी; परह् आँमें तेसी आदमी ने जाँण्दें, से पता ने केथै शा आऐं रूवा।”


किन्देंखे जबे मुँऐं रीट्दे-फिर्दे, तुँवारी पुज्णों की चींजो देखी लई थी, तअ ऐक ऐशी बैदी देखी, जिदो लिखी थो थियो, ‘अण्जाँण देव्त्ता की बैदी!’ ईन्देंखे तेसी देव्त्ता तुँऐं बिना जाँणें पूजों, अरह् हाँव तुँओं कैई तेसी ही देव्त्ते की खुषख्बरी शुँणाँदा आऐ रूवा।


जबे तिन्ऐ पंणमिश्वर पछयाँण्णा ने चहाँई, तअ पंणमिश्वर भे तिनू तिन्के निंकाँमें-बुरे मंन गाशी छुड़ी दिते, के से सेजे काँम-काज़ करह्, जुण्जी कर्णी ने पड़ो थी।


बिल्कुल् ने! परह् पंणमिश्वर साचा, अरह् ऐक नाँम आदमी झुठा बंणा, जेष्णों पबित्र-ग्रन्थों दो लिखी थो, “जिन्दे लई तू आप्णी बातो दा पंणमिश्वर की नंजरी दा बै-कसूर बंण्दा, अरह् नियाँव के बख्ते तू जित्ती ज़ाँऐं।”


पंण्मिश्वर साच्चा गुवाह्-शाज़्त असो, के अमाँरे तेसी बचन दा जू तुँओं कैई बुला गुआ, के “हाँ” अरह् “नहाँ” दुईनें ने हई चेंई।


किन्देंखे के पंण्मिश्वर ही असो, जिन्ऐं बुलो, “ईनाँरें मुँझ्शी ज्योत्ति-चंम्को,” अरह् सेही अमाँरे सासो दी चंम्की, के पंण्मिश्वर की बड़ियाऐ की पंछ़याँण की चंम्क यीशू मसीया के मुँख्ड़े शी प्रकाषमाँन हऐ।


तेसी अमर हणों के भुर्षे गाशी, जिन्देका बाय्दा पंण्मिश्वर ऐ, करा जू झूठो ने बुली सक्दा, तेने ज़ूगौ-ज़ूगौ शा करी थुवा।


परह् दो अट्ल़ बातो, के कारण, जिन्देके बारे दे पंण्मिश्वर झूठे बाँण्णें कठीण असो, किन्देखे के आँमों खे तिन्ऐं शंरण देऐ थंऐ, अरह् सेजा ही भोरषा पाक्का हंणों खे आँमो दीड़-हिम्मत्त भेंटो; जुण्जी दोऊँड़ अमाँरे सहाँम्णें तिन्ऐ थंऐ।


जुण्जा कुँऐं पंण्मिश्वर के बैटे गाशी बिश्वाष करह्, तैस्दी ऐजी गुवाऐ-शाज़्त तैस्के सासो भीत्री चुप्पी हों, अरह् जैस्का बिश्वाष पंण्मिश्वर दा ने आथी, तेने तिनू झूठे बंणाँऐं दिते, किन्देंखे के तेने पंण्मिश्वर के सेजी गुवाऐ-शाज़्त जुण्जी तिन्ऐं आप्णें बैटे के बारे दी दिती थी, तियों गुवाऐ-शाज़्त गाशी तेने बिश्वाष ने करी।


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ