Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




यूहन्ना 20:17 - Sirmouri

17 प्रभू यीशू ऐ तियों खे बुलो, “मुँह, ने छुऐं! किन्देंखे के हाँव ऐभी तोड़ी आप्णें बाबा कैई ऊँबा ने हुटी रंई”; परह् मेरे भाईयों कैई ज़ाऐयों ऐजा शुझ़ा दे, के “हाँव आप्णें बाबा, अरह् तुवाँरे बाबा, अरह् आप्णें पंण्मिश्वर, अरह् तुवाँरे पंण्मिश्वर कैई ऊबा ज़ाँदा लागा।”

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

सिरमौरी नौवाँ नियम

17 यीशुए तियौं बौल़ौ, मैरै लातो पांदी पौड़ेयौ नी रू, जिथुकै हांव इबी तौड़ी पिता पौरमेशवर कै धोरे पाछु ना हौटै रैई, पौरौ मैरै चैलै कै धोरे जायौ कै तिनु बौलदै, कै हांव आपणै पिता औरौ तोंवारै पिता, औरौ आपणै पौरमेशवर औरौ तोंवारै पौरमेशवर कै धोरे पाछु चालै रौआ।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




यूहन्ना 20:17
48 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

किन्देखे के जुण्जे कुँऐ मेरे स्वर्गो के पिता की हिछ़ा गाशी चालो, सेजे ही मेरे भाऐ, अरह् मेरी बऐणीं, अरह् मेरी माँ असो।”


राजा तिन्खे जबाब देला; ‘हाँव तुओं खे खास बात बुलू, के जुण्जो किऐ तुँऐं आप्णें भाई, बंऐणी, खे जुण्जे मेरे ईनू छोटे शे छोटे खे किऐ करो; तुऐं सेजो ईनखे ने परह् मुँखे करी थुओं।’


अरह् शट ज़ाऐयों तिनके चैले कैई बुलो, के से मरे अंदे मुँझ्षे ऊबे जीऊँदे हऐ रूऐ, अरह् से तुँओं शे आगे गलील ईलाके खे हुट्दे, तुँऐं तेथै तिनका दर्शण पाँदे! दे:खो, मुँऐं तुँओं कैई बुली पाओं।”


जेथै तोड़ी मरे अंदे के दुज़ाल़िऐं जीऊँणों का सुवाल असो, कियों तुऐं ऋषी-मूसा की कताबे दो पढ़ी ने थंई, जींदा जल़्दी झाड़ी का जिंगर असो? किन्देंखे के पंणमिश्वर ऐ ऋषी-मूसा खे बुलो थियों, के हाँव कथा दो पढ़ी ने थऐ, के पंणमिश्वर ऐ तेस्खे का बुलो, के ‘हाँव अब्राहम, का पंणमिश्वर इसहाक, का पंणमिश्वर अरह् याकूब का पंणमिश्वर असो?’


जबे प्रभू यीशू मसीया ऐ तिनू आरी ऐजी बातो करी पाई, तअ तिनू स्वर्गो दे ऊबे थागे; अरह् तेथै से स्वर्गो दे पंणमिश्वर के सोऐं ढबे बऐठी गुवे।


ईन्देंखे तुऐं ना बोटू ना झोल़ा, अरह् ना जूत्ते नीऐं, अरह् ना बाटो दे कोसी खे किऐ नंमष्कार करे।


(फ़सह) के मेल़ै को देस थियो; अरह् प्रभू यीशू कैई ऐजा पता थिया, के ऐबे मेरा ईयों संईसारी छुड़ियों बाबा कैई पाछू ज़ाँणों का बख्हत्त नंजीक आऐ गुवा; तअ तबे: प्रभू यीशू ऐं जुण्जे तिनके ईयों संईसारी दे आप्णें प्यारे थिऐ, तिनू आरी तिन्ऐं आखरी बख्त्तो तोड़ी तेष्णों ही प्यार करो।


प्रभू यीशू ऐजो जाँणो थिऐ, के बाबा ऐं सब-कुछ़ मेरे हाथों दो देऐ थुओ; अरह् ऐजो भे जाँणों थिऐ, के हाँव पंण्मिश्वर कैई शा आऐ रूवा, अरह् पाछ़ू पंण्मिश्वर कैई ज़ाँदा लागा।


मेरे बाबा के घरह् दे बैजाऐ रंहणों की जागा असो, जे हंदी ने; तअ हाँव तुँओं कैई आगे ही बुली देंदा, अरह् हाँव तुओं खे जागा तियार करदा ज़ाँदा लागा।


तुँऐं मुँह ऐजो बुल्दे शुँणा, के ‘हाँव ज़ादा लागा, अरह् हजो पाछु तुओं कैई आऊँबा।’ जे तुँऐं मुँह आरी प्यार कर्दे, तअ ईयों बातो शुँणियों बैजाऐ खुशी हंदे; किन्देंखे के हाँव बाबा कैई ज़ाँदा लागा, जुण्जे के मुँह शे बैजाऐ महाँन बड़े असो।


प्रभू यीशू ऐ तेस्खे जबाब दिता, “हाँव ही बाट्, सच्चाऐ अरह् जीवन असो; मेरे बीना कुँऐ भे बाबा कैई ने ज़ाँऐ सक्दा।


होर, हाँव बाबा के डेयाल़्णों, शा ही ईयों संईसारी दा आया; अरह् ऐबे मुँऐ ईयों संईसारी छ़ुड़ी लऐ, के हाँव हजो बाबा कैई पाछ़ू ज़ाँऊ।”


“ऐबे हाँव ईयों संईसारी दा ने रंह्दी, परह् ऐजे लोग तअ ईयों ही संईसारी दे रंह्दे; अरह् हाँव तुँओं कैई आँदा लागा, हे पबित्र-पिता! ईनू आप्णें तेसी नाँव दे, जुण्जो नाँव तुँऐं मुँखे देऐ थो; तिन्दें बंचाऐयों थुऐ, अरह् ईनकी रक्षा करे, जू ऐजे लोग भे ऐक हों; जेष्णें आँमें ऐक असो।


“हे धरंमाँत्त्मा, नियाँव कर्णो वाल़ा बाबा! ईऐ संईसारी ऐ तअ तुओं जाँणीं ने, परह् हाँव तुओं जाँणू ऐ; अरह् तिन्ऐ ऐजो जाँणीं पाव, के तुऐं ही मुँह डेयाल़ी थुवा।


ईन्देंखे हे बाबा! तुऐं मेरी भे आप्णी गंईलो, तियों महाँ बंड़ियाई आरी, बड़याऐ करह्, जुण्जी बड़ियाऐ मेरी तुवाँरी गंईलो संईसारी की रंचणों कंर्णो शी आगे थी।


तबे प्रभू यीशू ऐ थोंमा खे बुलो, “आप्णीं गुट्ठी लंई मेरे हाथ छ़ुऐयों देख, अरह् आप्णा हाथ मेरी शाफ़्ड़ी के बीचों दा पाऐयों देख; अरह् बै-बिश्वाषी ने, परह् बिश्वाषी बंण।”


तेसी बख्त्ते प्रभू यीशू ऐं बुलो, “ऐबे हाँव किऐ ही बख्त्तो तोड़ी तुवाँरी गंईलो रंऊँबा; अरह् तबे हाँव तिन कैई ज़ाँऊबा, जिन्ऐं मुँह डेयाल़ी थुवा।


किन्देंखे के पंणमिश्वर ऐजा बीचार करा, के जिनू तिन्ऐं आगे ही आप्णें जाँणा, सेजे तिनके बैटे के सरूप दें बंणाँऐं ज़ाँदे; जिन्दें लई तिनका बैटा सोभी भाईयों मुँझी जैठा बंणों।


अरह् हाँव तुवाँरा परमं-पिता पंण्मिश्वर हंदा, अरह् तुँऐं मेरे बैटे अरह् बैटी हंदी। ऐजा सर्वशक्त्तिमाँन प्रभू पंण्मिश्वर का बचन असो।”


किन्देंखे के तुँऐं बादे तेसी बिश्वाष के जाँणें जू प्रभू यीशू मसीया गाशी असो; तुँऐं पंण्मिश्वर के नहाँन्ड़िया अलाद असो।


परह् से तअ ऐक आच्छ़े आप्णें देश, मंतल्व स्वर्गो की खोज़ दे लागे अंदे थिऐ; ईन्देंखे के पंण्मिश्वर तिनू लोगों का पंण्मिश्वर बुल्णों गाशी तिन्दा संरमाँन्दा ने; किन्देखे के तिन्ऐ तअ तिनू लोगों खे ऐक नंगर बंणाँऐ थुओं थियों।


तबे हजो प्रभू बुलो: के तबे जुण्जा वाचा हाँव तिनू देसो पाछ़ी इस्राएल के घराने आरी करूबा, से ऐजा असो; के हाँव आप्णी अज्ञाँ-निय्म तिनके मंन दे पाँऊबा, अरह् तिनू तिनके दिल दे लिखी देऊँबा; अरह् हाँव तिनका पंण्मिश्वर बंणूबा, अरह् से मेरे लोग बंण्दे।


अमाँरे प्रभू यीशू मसीया के पंणमिश्वर अरह् परंम-पिता पंणमिश्वर का धन्यबाद हुआ चेंई, जिन्ऐं प्रभू यीशू मसीया मरे अंदे मुझ्शे पाछु ऊबे जियाल़्णों के जाँणे, आप्णी बैशुमाँर बड़ी दया-कृपा शे आँमों खे पाछ़ू ऊबे जीऊँदे भूर्षे खे नुवाँ जन्म दिता,


हे प्यारों, ऐबे आँमें पंण्मिश्वर की अलाद असो, अरह् हेबी तोड़ी ऐजो पर्गट ने हऐ रई, के आँमें आँणों वाल़े बख्तो दे का हंदे! परह् आँमें ऐजो जाँणों ऐ, के जबे से पर्गट हले, तअ आँमें भे तिनके जिऐं हंदे, किन्देंखे के तिनू आँमें तैष्णें ही दे:ख्दे जैष्णें से असो ऐ।


तबे मुँऐं सिंगाँस्हणों शी ऐक जुराल़ी गंम्बीर धाव ऐजो बुल्दे शुणीं, “देख, ऐजो असो, आदमी के बीच दो पंणपंण्मिश्वर का डेरा! अरह् ऐ तिनू मुँझी बास करदा, अरह् से तेस्की प्रजा हंदी; अरह् पंण्मिश्वर तिनू मुँझ़ी रंह्ऐयों आदमी के बीचो दा असो। से तिनकी गईलो डेरा करदा, अरह् से तिनके लोग हंदे, अरह् पंण्मिश्वर आपु तिनकी गईलो रंह्ऐयों, तिनके आप्णें पंण्मिश्वर हंदे।


जुण्जा जींत्ती ज़ाला से ही ईनू चींजों का हंकदार हंदा, हाँव तेस्का पंण्मिश्वर हंदा; अरह् से मेरी अलाद हंदी।


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ