Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




यूहन्ना 17:25 - Sirmouri

25 “हे धरंमाँत्त्मा, नियाँव कर्णो वाल़ा बाबा! ईऐ संईसारी ऐ तअ तुओं जाँणीं ने, परह् हाँव तुओं जाँणू ऐ; अरह् तिन्ऐ ऐजो जाँणीं पाव, के तुऐं ही मुँह डेयाल़ी थुवा।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

सिरमौरी नौवाँ नियम

25 ओए रै धरमी पिता, दुनिया कै लोगै ताखै ना जाणी, पौरौ मोऐं ताखै जाणै राए, औरौ इनु चैलै बै जाणै पाए कै तुऐंई मुखै भैजै राए।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




यूहन्ना 17:25
37 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

“मेरे पिता पंणमिश्वर ऐ मुँखे सब-कुछ देऐ दितो; अरह् कुँऐं बैटा ने जाँण्दा, सिर्फ तेसी पिता ही जाँणों; अरह् कुँऐं पिता ने जाँण्दा सिर्फ सेजा बैटा ही जाँणों; अरह् सेजा जाँणी सको जेसी गाशी बैटा पर्गट कर्णो चहाँव।”


शमौन संत्त-पतरस ऐ जबाब दिता, “तुँऐं जीऊँदे पंणमिश्वर का बैटा मसीया असो!”


मेरे बाबा ऐं मुँह कैई सब-कुछ़ देऐ दितो; कुँऐं ने जाँण्दा के बैटा कुँण असो, परह् सिर्फ बाबा जाँणों: अरह् ना कुँऐ ऐजो जाँण्दा के बाबा कुँण असो; परह् सिर्फ बैटा जाँणों; अरह् सैजा जैस कैई बैटा पर्गट कर्णो चहाँव।”


पंण्मिश्वर कुँणिऐं ने देखी थंई; सिर्फ पंण्मिश्वर के ऐक्लोत्ते बैटे ऐं ही देखी थुवा; जुण्जा आप्णें बाबा की हंगाल़ी दा असो, तेने ही पंण्मिश्वर पर्गट करा।


जेष्णाँ बाबा मुँह पंह्छ़ियाँणों, अरह् हाँव बाबा पंह्छ़ियाँणू; तेष्णें ही हाँव आप्णीं भैंड़ो की ताँईऐ आप्णीं जीयाँन-प्राँण देऐ देंऊँ।


से ऐजो सब-कुछ तुवाँरी गंईलो मेरे कारण कर्दे, किन्देंखे के से मुँह डेयाल़्णों वाल़ा ने जाँण्दे।


बाबा आपु भे तुओं आरी प्यार करह्, किन्देंखे के तुऐं मुँह आरी प्यार करी थो; अरह् ऐजा भे बिश्वाष करी थुवा, के हाँव बाबा की ढबै शा आऐ रूवा।


से ऐजा कुँकंर्म ईन्देखे कर्ले, के तिन्ऐं ना तअ बाबा जाँणीं; अरह् ना तिन्ऐं मुँह जाँणी;


ऐबे आँमें संम्झी गुऐ, के तुँऐं सब-कुछ जाँणों ऐं; अरह् ऐबे तुओं कैई शे सुवाल-जबाब कर्णो के किऐ भे जरूरत्त ने आथी, ईन्देंखे आँमें बिश्वाष करह्; के तुऐं पंण्मिश्वर की तरफ़ शे आऐ रूऐ।”


“ऐबे हाँव ईयों संईसारी दा ने रंह्दी, परह् ऐजे लोग तअ ईयों ही संईसारी दे रंह्दे; अरह् हाँव तुँओं कैई आँदा लागा, हे पबित्र-पिता! ईनू आप्णें तेसी नाँव दे, जुण्जो नाँव तुँऐं मुँखे देऐ थो; तिन्दें बंचाऐयों थुऐ, अरह् ईनकी रक्षा करे, जू ऐजे लोग भे ऐक हों; जेष्णें आँमें ऐक असो।


जेष्णाँ तुँऐं मुँह संईसारी दा डेयाल़ा थिया, तेष्णें ही मुँऐ भे ईनू संईसारी दे डेयाल़ी थुऐ;


हे बाबा! ऐजे बादे झुणें ऐक हों; जेष्णें तुऐं मुँह्दे, अरह् हाँव तुओं दा; तेष्णें ही ऐ बादे झुणें, आँमों आरी ऐक हों; जिन्दें लंई ऐजी संईसारी बिश्वाष करह्, के मुँह डेयाल़्णों वाल़े तुँऐं ही असो।


तुऐं मुँह्दे, अरह् हाँव तिनदा, जू से पुरे ढंग शे ऐक हंऐ ज़ाँव; जिन्दें लई ईयों संईसारी दो ऐजो साफ़ हंऐ ज़ाँव, के तुऐं ही मुँह डेयाल़ी थुवा थिया; अरह् तुऐं ईनू आरी भे तेष्णों ही प्यार करह्, जेष्णों प्यार तुऐं मुँह आरी करह्।


अमर-जीवन ऐजा ही असो, के तुँऐं सिर्फ ऐक साच्चै पंण्मिश्वर असो; जिन्ऐं आप्णाँ बैटा यीशू मसीया जेसी तुऐं डेयाल़ी थुवा, तिनू सेजी बादी जात्ती, अरह् बादे प्राँणीं जाँणों अरह् पंह्छ़ियाँणों।


किन्देंखे के तुओं कैई शी भेंटी अंदी, अज्ञाँऐं मुँऐं तिनखे देऐ थंई; अरह् तिन्ऐ सेजी अज्ञाँ धारण करी थई, अरह् खास करियों ऐजो भे सोत्तिखे जाँणीं पाव; के हाँव तुंओं कैई शा आऐ रूवा, अरह् तिन्ऐं ऐजा भे बिश्वाष करी थुवा; के तुऐं ही मुँह डेयाल़्णों वाल़े असो।


पंण्मिश्वर ऐं आप्णा बैटा संईसारी दा ईन्देंखे ने डेयाल़ी, के से संईसारी खे सजा की अज्ञाँ दियों; परह् तेसी ईन्देंखे डेयाल़ा के संईसारी तेस्के कारण छुट्कारा-मुँक्त्ति पाँव।


पाँच छ़: किलो मीटर तोड़ी नाव झील के पाँणी गाशी फ़ाऊँडी लई काट्दे-काट्दे चैले दुर्के पंह्ऊँचीं गुऐ थिऐ, तबे तिन्ऐं देखो, के कुँऐ झीलो की पाँणी गाशी हाँडियों अरह् नाव के नंजीक आँदा लागा; तबे सेजै चैले डरी गुऐ।


हाँव तिनू जाँणु ऐ, किन्देखे के हाँव तिनका ही असो; अरह् मुँह तिन्ऐं ही डेयाल़ी थुवा।”


ईन्दे गाशी यहूदी भाट-बाँम्णें ऐ प्रभू यीशू शो पुछो; “केथै असो, तेरा बाबा?” प्रभू यीशू ऐं तिनखे जबाब दिता; “ना तअ तुऐं मुँह जाँण्दे, अरह् ना मेरा बाबा जाँण्दें। अरह् जे तुऐं मुँह जाँण्दें, तअ तुऐं मेरा बाबा भे जरूर जाँणी पाँदें।”


तुँऐं तिनू जाँण्दें ने, परह् हाँव तिनू जाँणू ऐं: जे हाँव ऐजो बुल्दा के हाँव तिनू जाँण्दा ने; तअ हाँव भे तुओं जेष्णा झ़ूठा साबित हंऐ ज़ाँदा; परह् हाँव तिनकी बचन दा चालू।


किन्देंखे जबे मुँऐं रीट्दे-फिर्दे, तुँवारी पुज्णों की चींजो देखी लई थी, तअ ऐक ऐशी बैदी देखी, जिदो लिखी थो थियो, ‘अण्जाँण देव्त्ता की बैदी!’ ईन्देंखे तेसी देव्त्ता तुँऐं बिना जाँणें पूजों, अरह् हाँव तुँओं कैई तेसी ही देव्त्ते की खुषख्बरी शुँणाँदा आऐ रूवा।


हाँव तिनकी आखी खोल्णों खे, तिनू ईनाँरे शे ज्योत्ति की ढंबै फ़ेर्णो खे; मतल्व शैतान की शक्त्ति शे दुर्के करियों; पंण्मिश्वर की ढबै कर्णो खे, ताँव तिन कैई डेयाल़ूबा; जिन्दें लंई से मुँदा बिश्वाष कर्णो के कारण आप्णें पापों की माफी पाँव, अरह् पबित्र करे अंदे भगत्तों आरी से भे मीरास पाँव।’


जबे तिन्ऐ पंणमिश्वर पछयाँण्णा ने चहाँई, तअ पंणमिश्वर भे तिनू तिन्के निंकाँमें-बुरे मंन गाशी छुड़ी दिते, के से सेजे काँम-काज़ करह्, जुण्जी कर्णी ने पड़ो थी।


कुँऐं भे सम्झदार ने आथी; कुऐं भे पंणमिश्वर की खोज कर्णो वाल़ा ने आथी।


परह् हेभी तिनकी धार्मिक्‍ता पर्गट हों, जिन्दें लई से आपु ही धर्मी बंणो, अरह् जुण्जे यीशू गाशी बिश्वाष करह्, तिनू भे से धर्मी बंणाँणों वाल़ा हों।


किन्देंखे के जबे पंणमिश्वर के ज्ञाँन के मुँताबिक संईसारी के लोगे ज्ञाँन शा पंणमिश्वर ने जाँणी, तअ पंणमिश्वर के ऐजो आछो लागो, के ऐसी प्रचार के जाँणें जेसी लोग मुरूख्ता जाँणो, ईन्दें के जाँणें बिश्वाष कर्णो वाल़े लोगो खे मुँक्त्ति दियों।


धर्म की ताँईऐं ऊबे बीऊँजो अरह् पाप ने करह्; किन्देंखे कोंऐ ऐशे भे असो, जू पंणमिश्वर जाँण्दें ही ने। हाँव तुँओं शर्मिन्दें कर्णो खे ऐजो बुलू।


अरह् तिनू बै-बिश्वाषी खे, जिनकी बुद्धी ईयों संईसारी के ईश्वर ऐ शैड़ी बाँणी थऐ, जे मसीया जू पंण्मिश्वर का सरूप असो, तिन के त्तेजमंऐं खुषख्बरी का प्रकाष तिनू गाशी ने चंम्को।


अरह् जू पंण्मिश्वर ने पछयाँणदे, अरह् अमाँरे प्रभू यीशू की खुषख्बरी ने माँन्दे, तिनूशा से बद्ल़ा लोंदा।


अरह् से आप्णें गाँव नंगरों वाल़े कैई शो ने शिखाँदी, अरह् नाँ आप्णें भाई कैई बुल्दी; के प्रभू के बारे दो जाँणों; किन्देंखे के से नहाँन्नै बह्ड़े मुँह जाँणीं पाँदे।


जे आँमें आप्णे पाप कबूल करियों मानी पाँव, तअ से अमाँरे पाप माँफ करियों अरह् आँमों सोभी अ-धर्मो शे शुद्ध कर्णो खे प्रभू यीशू बिश्वाष ज़ूगै अरह् धर्मी असो।


धर्ती के सेजे बादे रंहणों वाल़े, तैथू बूणेर के पुजा करह्, जिनके नाँव माँरे अंदे छ़ैल़्टे के जीवन की कताबे दे संईसारी की उत्पत्ति के बख्तो शे ऊँबे लिखे अंदे ने आथी।


तबे मुँऐं बादे पाँणी के हाकम स्वर्गदूत्त ऐजो बुल्दे शुँणों: “हे पबित्र, जू असो, अरह् जू थिया, तू नीयाँईच़ू असो, अरह् तुँऐं ऐजा नियाँव करा।


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ