Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




यूहन्ना 12:48 - Sirmouri

48 जुण्जा कुँऐं मुँह ने माँन्दा, अरह् ना मेरे बचन धारण करदा; तेसी दोषी-कसूरबार बाँण्णों वाल़ा, हाँव ने आथी: परह् सेजे बचन ही असो, जुण्जे नियाँव के देसे तेसी आदमी सदा खे दोषी-कसूरबार बाँण्दें।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

सिरमौरी नौवाँ नियम

48 जू मुखै बैकार सौमझौ, औरौ मैरी बातौ ना शुणौ तैसका न्याय कौरणौवाल़ा ऐक औसौ: यानी जू बातौ मोऐं बौल़ै रैई, सै तैसीकै न्याय कै दूसै दोषी ठोहरांदी।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




यूहन्ना 12:48
36 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

हाँव तुओं खे खास बात बुलू, के नियाँव के देसे, जबे पंणमिशवर तेसी नंगर खे सजा देला, तअ सेजी सजा सदोम, अरह् अमोरा के नगर, शे भे जादा बुरी हंदी।”


प्रभू यीशू ऐ तिनखे बुलो, “कियो तुँऐं पबित्र-ग्रन्थों दो कद्दी ने पढ़ी थंई: के ‘जेसी पाथर राज बाढ़ईऐं नीकारा बाँणा थिया, सेजा ही पाथर कुँणें-कड्वारे का पाथर बंणा? ऐष्णों प्रभू की ढबे शो हुओं, अरह् अमाँरी नंजरी दा ऐजा चंम्त्तकार असो।’


“जबे आदमी का बैटा आप्णी बड़ियाऐ आरी आला, अरह् बादे स्वर्गदूत्त तेसी आरी आले, तअ से आप्णी बड़ियाऐं के सिंगास्हणं गाशी बईठला।


कियों तुँऐं पबित्र-ग्रन्थों दो पढ़ी ने थई: के जेसी पाथरो खे तरखाँणिंऐं, निकारा बुला; सेजा ही पाथर कूँणा कंडवारा बणा;


अरह् जुण्जे बिश्वाष कर्ले, अरह् नहाँण-नहाँले से मुँक्त्त हंऐयों बंची ज़ाले, परह् जुण्जे बिश्वाष ने कर्ले, से दागी अरह् तिनखे सजा भेटली।


तबे प्रभू यीशू मसीया तिनू कैई शो ऐजो शिखाँदे लागे, के ऐजो जरूरी असो, के आदमी का बैटा बैजाऐ दु:ख भोग्दे, अरह् यहूदी लोगो के ठग्ड़ै, प्रधान-याजकों, अरह् यहूदी-निय्म, शिखाणों वाल़े, तिनू छुटे बाँण्ले, अरह् तेस्की हंत्त्या करी देले, अरह् से च़ींन देसो पाछी मरे अंदे मुँझ शे जीऊँदे हले।


“जुण्जा तुवाँरी शुणों, से मेरी भे शुण्दा ऐ; अरह् जुण्जा तुँओं छ़ोट्टे जाँणों, से मुँह भे छ़ुट्टा जाँणों; अरह् जुण्जा मुँह छुट्टा जाँणों; सैजा तैसी भे छुट्टा जाँणों जेने मुँह डियाल़ी थुवा।”


परह् आगे ऐजो जरूरी ही असो, के तेसी बहूता दु:ख: सहंणा पड़्ला, अरह् ऐसी ज़ुगौ के लोग तेसी छूटा छ़ूत जाँणियों छ़ुड़ी देंदे।


प्रभू यीशू ऐ, तिन की ढबै दे:खियों बुलो; “तअ तबे पबित्र-ग्रन्थों दो जुण्जो लिखीं थो, ईन्दे का मतल्व का असो: के ‘जुण्जा पाथर घरह् के बास्तियाऐं बैकार सम्झियों फैरकाऐ दिता थिया; सैजा ही पाथर पौह्-नीव का कंडवारा बंणा।’


परह् यहूदी भाटे-भाम्णें अरह् यहूदी-निय्म के शिखाँणों वाल़े ऐं संत्त-यूहन्ना के हाथै नहाँण-कराँणों माँनी ने, अरह् आप्णें बारे दी पंण्मिश्वर के हिछ़या बैकार करी दिती।


तबे प्रभू यीशू ऐ बुलो “आदमी के बैटे खे जरूरी असो, के से बैजाऐ दु:ख भोग्ला, अरह् यहूदिया के ठग्ड़ै अरह् सियाँणे, प्रधान-याजकों, अरह् यहूदी-निय्म के शिखाँणों वाल़े तैसी छुटा जाँणियों मांरी देले, अरह् च़ीज़े देसे से मरियों ऊबा जीऊँदा हला।”


जू कुँऐ मुँदा अरह् मेरी बातो दा सरमाला, तैसी ‘आदमी का बैटा’ भे, जबे आप्णी अरह् आप्णे परंम-पिता पंण्मिश्वर के अरह् पबित्र-स्वर्गदूत्तो के बड़ियाऐं आरी आला तअ तैस्दा से भे तेथै सरमाई ज़ाँदा।


मार्था ऐ जबाब दिता, “हाँव ऐजो जाँणू ऐं; के से भे आखरी के देसे दुज़ाल़िऐ ऊबे जीऊँणों के बख्त्ते हजो पाछू ऊँबा जीऊँदा हंदा।”


ऐजा बिचार आप्णें मंन शा नींकाल़ी दियों, के हाँव बाबा के सहाँम्णें तुओं लोगो गाशी किऐ दोष-ईल़्जाँम लाऊँबा; किन्देंखे के तुओं गाशी दोष-ईल़्जाँम लाणों वाल़ा तअ कुँऐ ओका असो, मतल्व ऋषी मूसा जेस्दा तुऐ बिश्वाष करह्।


अरह् जिन्ऐं मुँह डेयाल़ी थुवा, तिनकी हिछ़या ऐजी असो; के जिनू तिन्ऐं मुँखे देऐ थुऐ; हाँव तिन मुँझ्शा ऐक भे नाँष ने हंणों देऊँ, परह् तिनू सोभी आखरी के देसो दे हजो पाछ़ू ऊँबे जीऊँदे करी देऊँबा।


सेजा जू पंण्मिश्वर का असो, अरह् पंण्मिश्वर के बचन शुँणों; परह् ऐजे बचन तुऐ ईन्देंखे ने शुण्दें, के तुऐं पंण्मिश्वर के ने आथी।”


किन्देंखे के तिन्ऐ सेजो ऐक देस पाक्को करी थुओं, के जबे बादे आदमी संईसारी का नियाव के रूप दा बिचार करह्; किन्देंखे के पंण्मिश्वर ऐं तेसी आदमी हजों पाछ़ू ऊबा जीऊँदा करियों ईन्दे का परमाँण भे देऐ थुवा।”


जुण्जा कुँऐ तेसी ऋषी की बात ने शुँण्ला, तेसी पंण्मिश्वर के खास लोगों मुँझ्शा नंष्ट करा ज़ाला।’


जेसी देसे पंणमिश्वर मेरी खुषख्बरी के मुँताबिक शा प्रभू यीशू मसीया के जाँणें आदमी की चुप्पी की बातो का नियाँव करदा।


परह् जे अमाँरी खुषख्बरी दा पड़्दा असो, तअ ऐ नाँष हंणों वाल़े खे ही पड़ी रूआ।


अरह् जू पंण्मिश्वर ने पछयाँणदे, अरह् अमाँरे प्रभू यीशू की खुषख्बरी ने माँन्दे, तिनूशा से बद्ल़ा लोंदा।


अरह् ओका ओकी आरी कोट्ठो हणों ने छुड़ो, जेष्णो के कंऐयों लोग करह्; परह् तुऐ तेष्णों ने करे, अरह् ओका ओकी खे हमेशा होंस्ला देंदा रंह्; अरह् जैई-जैई सेजो देस नंजीक आँदे देखो, तैई-तैई हजों भे जादा ऐष्णों ही करिया करह्।


च़ौक्क्ष रंह्, अरह् तेसी बुल्णों वाल़े शो आप्णों मुँह ने फेरे, किन्देंखे के से लोग जबे धर्ती गाशी चिंताँव्णी देणों वाल़े शे मुँह फेरियों ने बंची सकी, तअ आँमें स्वर्ग गेछ़ै चिताँव्णी देणों वाल़े शे मुँह फेरियों किऐ-किऐ बंच्दे?


तअ आँमें लोग ऐष्णें बड़े छुट्कारे शे बै-फिकरे रंऐयों किऐ-किऐ बंची सको? जिन्दें के चर्चा आगे ही आगे प्रभू के जाँणें हऐ, अरह् शुँण्णों वाल़े के जाँणें अमाँरे तिन्देंका बिश्वाष हुवा।


किन्देंखे के पंण्मिश्वर का बचन जीऊँदा, शक्त्ति-शाली, अरह् ऐक नाँम दू-धारी तरवारी शा भे बैगे पंईना असो; अरह् से पराँण, आत्त्मा, अरह् अमाँरे भेत्रें के बादे अंग छीन-भीन करियों आर-पार करह्; अरह् अमाँरे मंन की भाँवना अरह् मंन के बिचारो की परख करह्।


जुण्जा बिश्वाष के जाँणें पंणमिश्वर की शक्त्ति, लई ज़ूगौ के आखरी दा पर्गट होंणों खे छुट्कारे खे सुवाँ करियों थऐ थुवा स्वर्गो दा।


आगे तुँऐं ऐजो जाँणी पाव, के आखरी के देसो दे हस्णों वाल़े, अरह् ठाठे पाड़णों वाल़े, आँले जू आप्णी ही बुरी हिछ़या के मुँताबिक चाल्दै


परह् ऐजो अस्माँन अरह् धर्ती तेसी ही बचन के जाँणें ईन्देंखे थऐ थुऐ, के जल़ाऐ ज़ाव; अरह् तिनू नाँस्त्तिक आदमी का नियाँव अरह् नाँष हंणों के देसो तोड़ी ऐशे ही थुऐ ज़ाले।


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ