Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




यूहन्ना 1:14 - Sirmouri

14 बचन देह्-धारी हुवा, तेने अमाँरे बीच डेरा पाया; कृपा अरह् संच्चाई शा भर-पुर हंऐयों, आँमें तेस्की ऐशी बंड़ियाऐ देंखी; जेष्णीं पंण्मिश्वर के ऐक्लोत्ते बैटे की बड़ियाऐ हों।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

सिरमौरी नौवाँ नियम

14 औरौ वचन ऐक आदमी बौणा, औरौ अनुग्रह औरौ सौचाई शै परिपूर्ण हौयौ अमारै बीच मुंजी डैरा कौरा, औरौ तैसकै महान दया ऐशणै थी, जैशैखै पौरमेशवर की ढौबौशै आएयौंदे इकलोतै बैटै कै महिमा।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




यूहन्ना 1:14
60 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

याकूब का बैटा यूसुफ, जू मरियम का घरवाल़ा थिया, अरह् मरियम का बैटा यीशू जेस्खे मसीया बुली थिया, से पय्दा हुआ।


के ऐतलो दाऊद के नंगर दा तुओं खे छुट्कारे-मुँक्त्ति देणों वाल़ा, जन्मी रूवा, अरह् सेजा ही मसीया प्रभू असो।


अरह् तियाँरे आप्णा आगला जैठा बैटा हुवा, अरह् तेसी टालै कप्डे़ दा मेंठाऐयों चर्णी दा थुवा; किन्देंखे के तिनखे सराँऐ दी जागा ने भेटी।


पतरस, अरह् तैस्के साथी नीज़राल़ी रूऐ थिऐ, अरह् जबे से आछे करियों बिकराल़िऐं; तअ तबे तिनू चैले ऐ प्रभू यीशू के बड़ियाऐ अरह् तिन की गईलो खड़े दो मंरोद् भे दे:खे।


आदि दा बचन थिया, बचन पंण्मिश्वर की गईलो थिया; अरह् बचन ही पंण्मिश्वर थिया।


प्रभू यीशू ऐ तियों खे जबाब दिता, “कियों मुँऐं ताँव्खे ऐजो बुली ने थी, के जे तू बिश्वाष कर्लीं तअ पंण्मिश्वर की बड़ियाऐं देख्ली?”


प्रभू यीशू ऐ तेस्खे जबाब दिता, “हाँव ही बाट्, सच्चाऐ अरह् जीवन असो; मेरे बीना कुँऐ भे बाबा कैई ने ज़ाँऐ सक्दा।


प्रभू यीशू ऐ तेस्खे बुलो, “ओ फिलिप्पुस, हाँव कोद्दी शुभा बड़े बख्तो तोड़ी, तुँवाँरी गंईलो असो; तअ तबे भे तुऐं मुँह जाँण्दें ने? परह् जेने मुँह देखी थुवा; तेने बाबा भे देखी थुवा: तअ तबे तुऐ ऐजो कैई बुलो, के ‘आँमों कैई शे सिर्फ बाबा के दर्षण कराव?’


“सेजी बड़ियाऐ, जुण्जी तुऐं मुँखे देऐ थऐ, सेजी बड़ियाऐ, मुँऐं ईनखे देऐ थंऐ; जू ऐ भे ऐक हंऐ ज़ाँव, जेष्णें के आँमें ऐक असो:


हे बाबा! मेरी हिछ़्या ऐजी असो, के ऐजे लोग भे जिनू तुऐं मुँह कैई देऐ थुऐ; ऐ भे मेरी गंईलो, तेथी रंह्; जेथै हाँव असो, के ऐ मेरी सेजी बड़ियाऐ देखी सको; जुण्जी तुऐं मुँखे देऐ थंऐ थी, किन्देंखे के ईयों संईसारी की रंचणाँ कर्णो शो आगे भे तुऐं मुँह आरी प्यार करह् थिऐ।


ईन्दें गाशी हाकम-पिलातुस ऐ तिनखे बुलो, “तअ तू राजा असो?” प्रभू यीशू ऐ जबाब दिता, “तुऐं ठीक ही बुली लो; हाँव राजा असो! हाँव ईन्दी ही खे पय्दा हऐ रूवा; अरह् ईयों संईसारी दा मेरे आँणों का कारण ऐजा ही असो! के हाँव सच्चाई के गुवाऐ-शाज़्त्त देऊँ; किन्देंखे के ऐक नाँम आदमी जुण्जा साच्चा असो, से मेरो शुँणों।”


प्रभू यीशू ऐ गलील के काना नंगर दा ऐजा आगला ही चींह्न-चंम्त्तकार देखाऐयों आप्णी बड़ियाऐ पर्गट करी। अरह् तिनके चैले ऐ तिन गाशी बिश्वाष करा।


“किन्देंखे के पंण्मिश्वर ऐं संईसारी शो ऐत्रो प्यार करो, के तिन्ऐं आप्णा ऐक्लोत्ता बैटा देऐ दिता; किन्देंखे के जुण्जा कुँऐं तिनू गाशी बिश्वाष करला; से नाँष ने हों, परह् से अमर-जीवन पाँव।


“जुण्जा कुऐं बैटे गाशी बिश्वाष करह्, से दोषी-कसूरबार ने बंण्दा; परह् जुण्जा कुँऐं बिश्वाष ने करदा, से दोषी-कसूरबार बंणी गुवा; किन्देंखे के से पंण्मिश्वर के ऐक्लोत्ते बैटे के नाँव गाशी बिश्वाष ने करदा।


हाँव ही स्वर्गो शी ऊदी ऊत्री अंदी जीवन की रोटी असो; अरह् जुण्जा कुँऐं ऐजी रोटी खाँव; से हमेशा जीऊँदी रंह्दा, अरह् जुण्जी रोटी हाँव देऊँबा, सेजी रोटी संईसारी खे जीवन के ऐक भेंट करी अंदी मेरी देह्-शरीर असो।”


तुँऐं सच्चाऐ जाँण्ले, अरह् सच्चाऐ तुँओं अजाद कर्लीं।”


सेजा तिनकी अलादी खे मंतल्व आँमों खे पुरा करा, मंतल्व पंण्मिश्वर ऐ प्रभू यीशू हजो दुज़ाल़िऐ ऊबे जीऊँदें करे; जेष्णों के भजन सहिता दो लिखी थो: तू मेरा बैटा असो, ऐत्त्लो मुँऐ ताँव पय्दा करी थुवा।


आदमी सभाव की मंम्जूरी के जाँणें ऋषी-मूसा खे दिता गुवा निय्म जुण्जा कार्य से करीने सकी, सेजा कार्य पंणमिश्वर करा, तिन्ऐं पाप के सजा शे बंचाँणों खे आप्णा बैटा डियाल़ा, जिन्ऐं पापी आदमी के जिऐं, देह्-शरीर धारण करा। ऐशे दाँई पंणमिश्वर आदमी के देह्-शरीर दी पाप खे सजा दिती,


अमाँरे पुराँणिऐं भे ईन्हीं के असो; अरह् मसीया भी तिन्ही मुँझी पय्दा हुऐं। सेजा मसीया जू सोभी का पंणमिश्वर अरह् ज़ूगौ-ज़ूगौ तोड़ी भागोईत असो। आमीन।


आगले आदमी आदम की रंच्णाँ धर्ती की माँटी लई करी गऐ; परह् दुज़ा आदमी स्वर्गो का थिया।


परह् प्रभू ऐ मुँखे बुलो, “मेरी कृपा ताँव्खे बैजाऐ असो; किन्देंखे के तुवाँरी कंमजूरी दे ही मेरी शक्त्ति पुरे रूप शी पर्गट हों;” ईन्देंखे हाँव बड़े आँनन्द शी आप्णी कंमजूरी गाशी घमन्ड करूबा; के मसीया की शक्त्ति मुँह गाशी छया कर्दी रंह्।


परह् जबे ठीक मोंक्का भेटा, तअ पंण्मिश्वर ऐ आप्णा बैटा डेयाल़ा, जू तिरंई शा पय्दा हुआ; अरह् निय्मों के बष दा जीयों थिया।


मुँखे जू पंण्मिश्वर के लोगो मुँझ्शा सोभी शा छुटा असो, मुँखे ऐजा बरंदाँण भेटी रूआ, के हाँव गऐर यहूदी खे मसीया की अपरंम-पार कृपा के खुषख्बरी शुँणाँऊ;


किन्देंखे के पिता की खुशी ईन्दी असो, के तिनदी ही बादी भरपुरी बास करह्;


जिन्दे बुद्धी अरह् ज्ञाँन के भंडार छ़ुप्पै असो,


पंण्मिश्वर की बादी भरपुरी जुण्जी के मसीया दा देह्-शरीर दा रूप धारंण करियों सदा बास करह्;


ईदा किऐ षक-शुभा ने आथी, के भगत्ति का भेद् गऐरा असो: मंतल्व से जू देह्-शरीर दे पर्गट हुऐ, अरह् पबित्र-आत्त्मा दे धर्मी बंणें; अरह् से स्वर्गदूत्तो कैई शे ऊडे देखाई पडे, अरह् गंऐर यहूदियों मुँझ़ी तिनका प्रचार हुआ; अरह् संईसारी दा तिनू गाशी बिश्वाष करा गुवा, अरह् बड़ियाऐ आरी तिनू स्वर्गो दे ऊबै टीपै गुऐ।


सेजा बैटा पंण्मिश्वर की बड़ियाऐ का साच्चा अरह् तिनका सरूप-अंष असो; अरह् बादी चींजो से आप्णी बचन की शक्त्ति लई सभाल़ो; तिन्ऐं सोभी लोग पाप शे छुड़ोऐयों, अरह् आपु ऊगले स्वर्गो दे ज़ाऐयों, महाँ-प्रतापी परमं-पिता पंण्मिश्वर के सुऐं ढबे बऐठी गुऐं।


किन्देंखे के पंण्मिश्वर ऐ कोसी भी स्वर्गदूत्तों खे ऐष्णों कद्दी ने बुली: के “तू मेरा बैटा असो, ऐत्त्लो तू मुँह शा प्‍यदा हुआ?” अरह् तबे ऐजो कैथी ओक्त्ते भे बुलो गुओं के, “हाँव ऐस्का बाबा हंदा?” “अरह् ऐ मेरा बैटा हंदा?”


ईन्देंखे मसीया यीशू ईयों संईसारी दो आँदें बख्त्ते बुलो: “तुँऐं बल़ीदान अरह् भेंट ने चहाँदें, परह् मुँखे, ऐक देह्-शरीर तैयार करी,


किन्देंखे के पबित्र कर्णो वाल़ा, अरह् जू पबित्र करे ज़ाँव, से बादे ऐक-भाँते ऐकी ही कुड़्बे के असो; ईन्दी खे प्रभू यीशू तिनखे भाऐ-बंईणों बुल्णों दे भे सरमाँई ने।


ऐशे ही दाँई मसीया ऐ भे महाँ-याजक के पंद्-भार गाशी बंईठणों खे आपु खे बह्ड़ा ने जाँणीं; परह् पंण्मिश्वर ऐ, तिनखे बड़ियाऐ देऐयों बुलो: “तू मेरा बैटा असो, ऐत्त्लो हाँव तेरा बाबा बंणाँ।”


आँमें ऐजो दे:खी थो, अरह् ईन्दें के गुवाऐ-शाज़्त भे असो, के पिता ऐ बैटा ईन्देंखे संईसारी दे छुट्कारे मंतल्व मुँक्त्ति देंदे डियाल़ी थुऐ थिऐ।


आँमों मुँझी पंण्मिश्वर को पियार ऐशो दाई पर्गट हुवो; के पंण्मिश्वरे आप्णें ऐकलोता बैटा भे ईयों संईसारी दे ईन्देंखे डियाल़े, के आँमों तिनकी जाँणें अमर-जीवन भेटो।


संईसारी दे कऐयों दुरताँणों-भड़काँणों वाल़े चाल पड़े, जू ऐजो माँन्दा ने के प्रभू यीशू मसीया देह्-धारण करियों आमों मुझी आऐ; अरह् ऐष्णा आदमी दुष्ट हों, जू ओकी सच्चाई की बाटो शे भरमाँऐयों भटकाऐ दियों, सेजा मसीया का बिरूधी बऐरी असो।


से लह्ऊँ शे छिड़काऐ अंदे खोट्णों बाम्बे अंदे असो, अरह् तेस्को नाँव पंण्मिश्वर का बचन असो।


तबे मुँऐं सिंगाँस्हणों शी ऐक जुराल़ी गंम्बीर धाव ऐजो बुल्दे शुणीं, “देख, ऐजो असो, आदमी के बीच दो पंणपंण्मिश्वर का डेरा! अरह् ऐ तिनू मुँझी बास करदा, अरह् से तेस्की प्रजा हंदी; अरह् पंण्मिश्वर तिनू मुँझ़ी रंह्ऐयों आदमी के बीचो दा असो। से तिनकी गईलो डेरा करदा, अरह् से तिनके लोग हंदे, अरह् पंण्मिश्वर आपु तिनकी गईलो रंह्ऐयों, तिनके आप्णें पंण्मिश्वर हंदे।


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ