9 गरीब आदमी आप्णें बड़े-पंद् दा खुशी रंह्।
9 सैजै बिशवाशी भाईटु जू गरीब औसौ, तिनु खुश हौणौ चैंई कै पौरमेशवरे तिनका आदर कौरे राए।
प्रभू ऐ बल़वान लोग तिन के ही सिंगाँस्णों गैष्छ़ै ऊदे रिढ़ऐं, अरह् गरीब ऊबे करे।
परह्, ईन्दें ने शियाँगिऐं ने, के आत्त्माऐं तुवाँरे बष दी असो; परह् ईन्दे शियाँगियों के तुवाँरे नाँव स्वर्गो दे लिखी थुऐ।”
किन्देंखे के जुण्जा कुँऐं आप्खे बड़ा जाँण्ला, सेजा छ़ुटा बंणी ज़ाँदा; परह् जुण्जा आप्खे छोटा बंणला तैसी बड़ा बंणाया ज़ाला।”
अरह् प्रभू यीशू ऐ तिनू आप्णें सैले खे बुलो, “जुण्जा कुँऐं मेरे नाँव शा ऐथू नहाँन्ड़िया का माँन-समाँन करला, तअ से मेरा माँन-समाँन करला; अरह् जुण्जा कुँऐं मेरा माँन-समाँन करह्, से मेरे भेज्णों वाल़े का भे माँन-समाँन करह्; किन्देंखे के तुँओं सोभी मुँझ्षा जुण्जा छ़ुटे शा छ़ुटा असो, सैजा ही बड़ा असो।”
अरह् जे अलाद असो, तअ आँमें पंणमिश्वरो के बारिस भे असो, अरह् मसीया की गईलो सग्गै वारिस असो, के जे आँमें तिनू आरी दु:ख भुगबे तअ तिनकी गईलो आँमों बड़ियाऐ भे जरूर भेट्दी।
शोक मंनाँणों वाल़े जिऐं असो, परह् सदा आँनन्द करह्; कंगाल जिऐं असो, परह् ओकी भी भहिते धनवाँन बंणाँऐ दियों; तैष्णें असो, जैष्णों आँमों कैई किऐ ने आथी, तबे भे सब-कुछ थह्।
अरह् नीशाँणें के ढबे दोऊँड़दा ज़ाँऊ, जू सेजा ईनाँम पाऊँ, जिन्दे की ताँईऐं पंण्मिश्वर मुँह मसीया यीशू दा ऊँबा बय्दी थुवा।
किन्देंखे के खतना वाल़े तअ आँमें ही असो, जू पंण्मिश्वर की आत्त्मा के गुवाह्-शाज़्त्ति शी आरार्धना करह्, अरह् मसीया यीशू गाशी तारीफ करह्, अरह् आप्णी देह्-शरीर की बातो गाशी भूर्षा ने कर्दे।
परह् तुँऐं ऐक चुणा-छाटा अंदा बंष अरह् राज-पाट लुऐं अंदे याजकों का समाज, अरह् पबित्र लोग, अरह् (पंणमिश्वर) की प्रभू यीशू के आप्णी परजा असो, ईन्देंखे के जिन्ऐं तुँओं ईनाँरे मुझ्शे आप्णी चंम्तकारी प्रकाष दे बय्दी थुऐ, तिनके गुण पर्गट करह्।
हाँव तेरे कल़ेष अरह् दाल़्ज़ि-पंण जाँणू ऐ, (खास करियों तुँऐं धनी-सैठ असो)! अरह् जू लोग आपु-आप्खे यहूदी बुलो, अरह् से यहूदी ने आथी, परह् दुष्ट-शैतान की मंडल़ी असो, तिनकी तुवाँरे बारे दी चुगली भे जाँणू ऐ।