14 हाँव ईन्दी के ताँईऐं तेसी परमं-पिता पंण्मिश्वर के साम्णें घुन्डू नुवाँऊ,
14 इथकारिए हांव, पौलुस, तोंवारै खातिर पिता पौरमेशवर शै प्रार्थना कौरु।
तबे प्रभू यीशू चैले शे दाँणिंक आगुड़े हुटे, अरह् घुंन्डकुँणिऐ प्रार्थना कर्दे लागे।
ऐतोड़ो बुलियों संत्त-पौलुस ऐं तिनू सोभी आरी आप्णें घुन्डू नाँऐयों प्रार्थना करी।
जबे तेथै शा अमाँरे ज़ाँणो का बख्त्त पुरा हुवा; अरह् आँमें बिदा हंऐयों जाँदे लागे, तअ बादे लोग तिरंई अरह् नहाँन्ड़िया आरी, नंगर शे बाँईडे आँमों डेयाल़्दे आऐ; अरह् आँमें संमुँन्द्रो के काटल़ो गाशी आप्णें घुण्डू नाँऐयों प्रार्थना कर्दे लागे।
तबे: से घुडकुँणिऐं बंईठा, अरह् तेने जुराल़ी लेरंह् मारियों बुलो, “हे प्रभू! ऐजा पाप ईन्दा ने लाऐ!” अरह् ऐजो बुलियों तेने प्राण छुड़ी दित्ते; अरह् सेजा शाऊल भे तेस्के माँर्णो दा संह्ऐम्त्त थिया।
तबे संत्त-पतरस ऐ बादे लोग तेथै शे बाँईडे गाड़े, अरह् तेने घुडकुँणिऐं प्रार्थना करी; ईन्दें पाछ़ी तिन्ऐ तेसी मुँड़्दे के ढबै पाछ़ू फीरियों बुलो, “तबिथा, बीऊँज!” तबे तिऐं आप्णी आँख खुली, अरह् संत्त-पतरस देखियों से ऊँबी बंऐठी।
धन्यबाद हों अमाँरे प्रभू यीशू मसीया के पंण्मिश्वर अरह् बाबा का! जिन्ऐ मसीया के जाँणें आँमों लोगों खे स्वर्गो के साँत्त-भात्ते आत्त्मिक बरदाँन देऐ दित्ते।
जिन्दे लई स्वर्ग अरह् धर्ती गाशी, ऐक नाँम घराने को नाँव थुओ ज़ाँव,
के जू स्वर्गो दे अरह् धर्ती दे अरह् पताल़ो दे असो, से बादे प्रभू यीशू के नाँव शे घुडकुँणिऐं नमंष्कार करह्;