49 अरह् बादे ईलाके दा तबे प्रभू का बचन फऐल्दा लागा।
49 तोबै प्रभु का वचन तैसी सारै देशो दा फौयल़दा लागा।
परह् तिन्ऐ तेथै शो नीक्ल़ियों बादे ईलाके दा तिनका ज़ष-कारा फईलाऐ दिता।
परह् पंण्मिश्वर का बचन बढ़दा अरह् फऐल्दा लागा।
तबे तेख्णीं सेजी घट्णाँ देखियों तेने हाकम सिरगियुस-पौलुस ऐं बिश्वाष करा, अरह् तेस्के प्रभू के बचन की शिक्षा शुँणियों तूरंबाँणच़ूटे।
दू: साल्ह तोड़ी ऐजो ही हंदो रंहो, ऐत्ते ज़ुगौ के आसिया दे रंहणों वाल़े, यहूदी लोग, यूनानी लोग, सभिऐ प्रभू का बचन शुँणी पाया।
अरह् तुँऐं ऐजो देखी, शुँणीं लो, के ऐने पौलुस ऐ सिर्फ इफिसुस आसिया दे लोग संहम्झाऐ-बुझाऐयों बैजाऐ बंह्काऐ-दुरताऐ दिते; के हाथ के बंणाँऐ अंदे देव्ता, कंद्दी देव्ता ने हंदे।
तबे पंण्मिश्वर का बचन फऐल्दा लागा, अरह् तबे यरूशलेम दी चैले की गिनती बैजाऐ बड़्दी लागी; अरह् तबे बैजाऐ याजकों ऐं भे बिश्वाष करियों तिनका मंत्त माँनी पाया।
सेजी बात बादे याफा नंगर दे फऐली गऐ, अरह् भहीतें लोगे ऐ प्रभू गाशी बिश्वाष करा।