Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




1 कुरिन्थियों 6:9 - Sirmouri

9 कियों तुँऐं जाँण्दे ने के अनियाँऐ कर्णो वाल़े लोग पंणमिश्वर के राज्य के वारिस ने हंदी? परह् धोखा ने खाऐ; ना बैष्या गंम्मी, ना मुर्ती पुज्णों वाल़े, ना पराई तिरोंई आरी चोरी-जारी कर्णो वाल़े। ना मरदो आरी मरोद भोग-बिलास कर्णो वाल़े,

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

सिरमौरी नौवाँ नियम

9 तुऐं जौरुर जाणौ, कै अन्यायी लोग पौरमेशवर कै राज्य कै वारिस ना हौंदै? कुणिए तुऔं धौखै लैई ऐजौ सुंचणौ पांदी मोजबूर नी कौरौ कै तुऐं बुरै कामौ खै कौरे सौकौ औरौ तोबै बै पौरमेशवर कै लोग औसौ। ना वेश्यगामी, ना मूर्तिपूजा कौरणौवाल़ै, ना सैजी बैटमाणिशौ जू आपी मुंजी नाजायज रिशतै राखौ, ना लुचै, ना सैजै मर्द जू आपी मुंजी नाजायज रिशतै राखौ।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




1 कुरिन्थियों 6:9
51 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

ऐक नाँम जेने कुँणिऐं मेरी ताँईऐं जीवन दो किऐ छुड़ी थुओं, किऐ भे, घर, के भाऐ, बऐणीं, के माँ, बाबा, के नहाँन्ड़िया, के जीम्मी, जजाऐत छुड़ी थऐ, तेसी ईनू सोभी मुझी कंई गुणा, भेंट्दो; अरह् से अमर-जीन का बारिस हंदा।


“तबे राजा आप्णी सुऐं ढबे के लोग दे: खियों बुल़्ला, ‘मेरे पिता के जाणें कृपा वाल़े लोग! तेसी राज्य के हंक-अधिकारी बंणों, जुण्जे तुओं खे सृष्टी की स्थापंना के बख्ते शी तियार करी थंऐ।


प्रभू यीशू ऐ तिनखे जबाब दिता, “च़ौक्क्ष रूऐ, के तुँऐं कोसी के बंकावे दे ने आँओ; बैजाऐ लोग मेरे नाँव शे आले, अरह् बुल़्लै, के ‘हाँव ही मसीया असो’ अरह् ‘सेजा बख्त्त आऐ गुवा’ परह् तुऐं तिनू पाछी ने ज़ाऐ।


ऐबे हाँव, तुँओं लोग पंण्मिश्वर के कृपा अरह् बचन की देह्ख-रेह्ख दे देऐ देऊँ; किन्देंखे के तिन्ऐं तुवाँरी बड़ोत्री कर्णो खे; अरह् तुवाँरी गईलो पबित्र-आत्त्मा के सहाजी हंणों खे, मीरास पाँणों खे थंऐ थुऐ।


जबे संत्त-पौलुस धार्मिक्त्ता, आत्त्मसंय्म, अरह् आखरी नियाँव के बारे दो बुल्दे लागे; तअ हाकम-फेलिक्स दा डर समाँया अरह् तेने तेस्खे बुलो; “तू ऐसी बख्त्ते ईथै शा आगू ज़ा;” परह् बख्त्त भेट्णों गाशी, हाँव ताँव हजों बंऐदी सकूँ।


जुण्जे लोग पंणमिश्वर की सचाऐं आप्णें पाप के जाँणें दबाऐं दियों, तिनू लोगों की बुरे काँम-काज़ गाशी, अरह् अनियाँऐं गाशी पंणमिश्वर का रोष स्वर्गो शा पर्गट हों,


धोखा ने खाऐ, “बुरो साथ-हाथ आछा चाल-चल्ण बिगाड़ी दियों।”


हे मेरे भाऐ बंईणों, हाँव ऐशो बुलू, के माँस अरह् लह्ऊँ पंणमिश्वर के राज्य को हंकदार ने हऐ सक्दो; अरह् ना नाँष-वाँन, अ-बिनाँषी का हंकदार बंणी सक्दा।


कियों तुँऐं जाँण्दे ने के तुँऐं पंणमिश्वर के देऊँठी असो; अरह् पंणमिश्वर के आत्त्मा तुँओं दी बास करह्?


ऐथै तोड़ी शुण्णों दो आऐ रूओ के तुँओं मुझी बिचकी-टह्ली हंदी लागी, मतल्व ऐशी बिचकी-टह्ली जैष्णी की ओकी गऐर यहूदी मुझी भी कद्दी हंदी ने; के ऐक आदमी आप्णें बाबा की घरवाल़ी मतल्व आप्णी ही सोतेली माँ आप्णें थंह् अरह् तियोंआरी गलत बिचकै-काँम करह्।


मेरा ऐजा मंतल्व तअ बिलकुल ने थी, के तुऐं ईयों संईसारी के ईनू बादे आदमी शे, जुण्जे बुरे बिचकै काँम-काज़ कर्णो वाल़े अरह् लुभी, ठंग, के अनियाँऐं कर्णो वाल़े जुण्जे दुष्ट-मुँर्त्ती पुज्णों वाल़े असो; तुँऐं ईनू आरी आप्णा किऐ भे नाँता रिष्ता ने थुऐं; तबे तअ तुऐं ईयों संईसारी दे रंऐ ही ने सक्दे, परह् तबे तअ ऐजी संईसारी तुँओं हमेशा खे छुड़ी ही देंणी पड़ो।


परह् मेरा ऐजा बुल्णा असो, के जे कुँऐं भाऐ, चुर-जार, के लुभी, के मुर्त्तियों पुजणों वाल़ा, के गाल़ी, देणों वाल़े, के पियाक्ड़, के अनियाँऐं कर्णो वाल़ा हों, तअ तिनको साथ-हाथ ने करे; परह् ऐष्णें आदमी आरी खाणों खे भे खाऐ ने।


ना चोर, ना लोभी, ना पियक्ड़-शराबी, ना गाल़ी देणों वाल़े, ना अनियाँऐ, कर्णो वाल़े, पंणमिश्वर के राज्य के वारिस हंदी।


बिचका-काम चूरी-जारी शे दुर्के भागो! ओके जै-तोड़े भे किऐ पाप आदमी करह्, सेजे बादे पाप देह्-शरीर शे दुर्के हों; परह् बिचका-काम चूरी-जारी कर्णो वाल़ा आप्णी ही देह्-शरीर के बिरूध पाप करह्।


कियों तुँऐं ऐजो जाँण्दे ने, के तुँवारी देह्-शरीर पबित्र-आत्त्मा की देऊँठी असो; जू तुवाँरे भितरा बास करह्, जुण्जी आत्त्मा तुँओं पंणमिश्वर कैई शी भेंटी रंऐ; अरह् ईन्दा तुवाँरा किऐ भे हंक-अधिकार ने आथी?


कियों तुँऐं जाँण्दे ने के रेस-दऊँड़ दे तअ बैजाऐ दऊँड़ो, परह् ईनाँम ऐके झोंणाँ नियों? परह् तुँऐं भे तियों रेस-दऊँड़ दे तिऐं दऊड़ो जू जित्ती ज़ाँव।


कद्दी ऐशो ने हऐयों, के जबे हाँव पाछ़ू तुओं कैई आँऊ; तअ मेरा पंण्मिश्वर मुँह हजो तुवाँरे सहाम्णें शर्मिन्दा करह्; अरह् मुँह बैजाऐ लोगो खे शोक मनाणाँ पड़ो; जिन्ऐं आगे पाप करा; अरह् आप्णीं गंन्दगी, चूरी-जारी, अरह् लुचपंण करियों आप्णा मंन बद्ल़ियों पसतावा ने करी।


धोखा ने खाऐ, किन्देंखे के पंण्मिश्वर ठाठे खे ने करदा, किन्देंखे के आदमी जू किऐ बों ऐ सेजो ही काटो ऐ।


ईन्देंखे आप्णे सेजे अंग माँरी दियो, जू धर्ती के असो, जेष्णाँ मतल्व चुरी-जारी गंन्दगी, बुरी हिछ़या, अरह् लोभ-लाल़्च जू मुर्ती पूजा के बराबर असो।


सोभी आरी शाँण्त्ति शे रंहणों अरह् पबित्रत्ता के खोजी बंणों, किन्देंखे के ईन्देंके बिना कुँऐ भे आदमी प्रभू का दर्शण ने करी सक्दा।


तुओं लोगों मुँझ़्शा कुँऐ भे आदमी चुर-जार ने हों, अरह् ना कुँऐ तेसी एसाब जेष्णाँ जुण्जा प्रभू दा भे डरो ने थिया; जेने ऐकी बंई के भोजन की ताँईऐं आप्णाँ जेठै हंणों का हंक जैठोंग बीकी दितो।


विवाह-जाज्डा सोभी मुँझी आदर-ईज्जत के बात सम्झी ज़ाँव, अरह् विवाह का बिछाँन्द्रा नीषकंल़क रंह्, किन्देंखे के पंण्मिश्वर चुरी-जारी कर्णो वाल़े, अरह् ओकी पराई तिरंई आरी चुरी-जारी कर्णो वाल़े का नियाँव करदा।


हे मेरे प्यारें भाऐ बंईणों, धोखे दे रूऐ।


हे प्यारे नहाँन्ड़िया, कुँऐं तुँओं सच्चाई की बाटो शे भट्काऐ ने दियों; किन्देंखे के धरमाँत्त्मा सेजा ही असो, जैस्की चाल-ढाल ठीक हों; जैष्णें प्रभू यीशू मसीया धरमाँत्त्मा असो।


परह् डराड़ो, अरह् बै-बिश्वाषियों, नींच़ हत्त्याँरे, अरह् च़ूर-जार, अरह् जादू-टूण्णें कर्णों वाल़े, मुँर्त्ती पूज्णों वाल़े, अरह् हर किस्समं के झूठों बुल्णों वाल़े, का नाँष हंदा, अरह् तिनू भभ्कदीं आग, अरह् गंन्धक की झ़ील, दे पाऐ देईदें, जुण्जी के दुज़ी मंऊँत्त हंदी!”


परह् कुत्ते, जादू-टूँणें, अरह् चुरी-जारी कर्णों वाल़े, अरह् हत्त्यारे, अरह् मुँर्त्ती पुज्णों वाल़े, अरह् ऐक नाँम झ़ूट्ठै शे प्यार कर्णों वाल़े बाऐर ही रंह्दें।


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ