14 तम्दम् पोने अङ्-ङ्यीनब मीयूजे आज्ञा मेस्ये सीत्तीने बन्दीयेब यहूदीजे दन्त्याकथा अन्-ङ्यीन्लाची।
थमयू सीत्तीने ङैने पूस्तेप्रत्या तन्न ख्यङ्, मेस्ये मीदे चीतेब नियमत्या लोम्मे ख्यङ्’।”
थमयूदे ङैने लूच्चत्या पूस्ते ख्यङ्, तर थमयूजे शिक्षा मीयूदे लोम्येब छ्यप् त्या ख्यङ्।’
तर जेम्से नमयूदे परमेश्वरने स्ये ख्यङ्, या परमेश्वरदे चीन्ते ख्यङ् होरक्यूल्लीने नमयू चेने हम्ब बोङ् त्वब आत्मायू मेस्ये क्योमोङ्जे शिक्षायूतेले ल्वाबमे, फेरि थमयूजे त्वो-त्वोम क्यूरमे औ?
अम्ब साप्ता नियमयू चील्लीकीबने नाश क्यूप्पीय। अम्ब क्वाने मीयूजे आज्ञा मेस्ये शिक्षायूनेत्या भर् पर्तीय।
थमयूदे सत्य पोयू अङ्-ङ्यीन्लाबे पार्त्या योर् प्रीय मेस्ये दन्त्य कथायूत्या ङ्यीनने सेम् पर्तीय।
नमयूदे स्ये ख्यङ्, येर मीयूदे तम्दम्ने क्यापीक ख्यङ्, मेस्ये थमयूजे पापयूदे थमयू रङ्सेने दोष ख्यबयू ठर्दीक ख्यङ्।
होस्स्यार क्यूत्देबे टूङ्, नमयूप्रे क्यमबजे केने अम्मन्दे अन्चील्लाची। अम्ब पृथ्वीने बोङ्बे आर्तेबने अम्मन्देब इस्राएलीयू प्लीने अम्प्रे यलो झन् स्वर्गदे क्यमबने अम्मन्दीदे यलो ङीनजे अवस्था करम क्यूक्क्य?
अम्ब तम्दम् उखानदे यप्रने थमयूने येरे क्यूत्दे, “क्योदे रङ्से ओङ् फेरि चरीय”, “मेस्ये ठूमेब पा फेरि योलोने ङ्यूम्देबे क्याय।”