11 होर्दे कर केन् सिंहासन त्या फ्याने देन् छ्यानबने ङैदे तङ्दे। ङूजे खूम्दे पृथ्वी मेस्ये मो छ्योङ्गी, तर थमयूजे लागि ने केनेये अम्प्रे।
तर ङ नमयूने यीय, न्यायजे दिनने नमयूजे यली टुरोसप्रे सीदोनजे दसा कूम टेम ख्वब क्यूक्क्य।
स्वर्ग प्रे पृथ्वी मल्बीय, तर ङैदे येयेब वचन कलङ्बेये मेल्बस्ये त्वो।
“कन्छ्वाब केन् महिमाने मीजे च रङ्से स्वर्गदूतयूप्रे रीय, हन्छ्वाब ङू मूरुम् टूङब सिंहासनने टूङ्क्य।
तर नमयूजे सेम्ने कोङ मेस्ये पश्चात्ताप अन्चील्लाबे ज्य लम्ने प्रतीङ् अन्ड ख्यङ्। येरेक्यूत्देबे नमयूदे छीजे दिनने झन् केन् दण्ड प्रेक्क्य, हम्ब दिनने परमेश्वर ठीक न्याय चेने रीय।
तर चूजो ख्यब मू मेस्ये पृथ्वीये मीने भस्सम् चीप्पेने परमेश्वरजे हम्ब वचनदेने जूक्तीदे येन्न ख्यङ्। परमेश्वर अम्मन्देब मीयूने दोष लैदीदेबे नाश अन्चीत्दासेमे मू मेस्ये पृथ्वी टूनेनीय।
तर अजिङ्गर मेस्ये ङूजे दूतयू फूङ्गदे, मेस्ये स्वर्गने थमयूजे लागि कनेये ने अम्प्रे।
टापूयू क्वाने मली मेस्ये गङ्यू क्वाने सू-मली क्यूरी।
स्वर्गजे ख्यो पूक्येब ङैदे तङ्दे मेस्ये हैयाने मी टदेबे प्रब त कर् त्या ख्य। हम्ब त-फ्याने टदेबे प्रबने “भर्पर्तेब” मेस्ये “सत्य” ख्यङ् यदेबे यीय। ङूदे ज्य न्याय चीत्देबे लडाइँ चीक्क्य।
स्वर्गदूतदे हम्ब अजिङ्गरने ङ्येप्दे मेस्ये हजार त्या वर्षसेमेजे लागि ख्यादेबे हीत्दे, हम्ब मीयूङ्मेस्येने ख्यब डम् ख्य हम्ब शैतान ख्यङ्।
होर्दे ङैदे सर् मू मेस्ये सर् पृथ्वी तङ्दे, चेनेयलो खूम्जे मू मेस्ये खूम्जे पृथ्वी सू-मलीदेबे गीले ख्य। समुद्रब होने त्वने त्वो।
होर्दे सिंहासनने देन् छ्यानबदे ङैने यदे, “ले, ङैदे साप्ताकूरूने सर् चीक्क्य।” ङूदे येरेये यदे, “अम्ब पोयू लिख्दी, चेनेयलो अम्ब पोयू भर्पर्तेब मेस्ये सत्य ख्यङ्।”
हन्छ्वाबने पवित्र आत्मा ङै फ्याने रदे। स्वर्गने सिंहासन त्या ख्य, मेस्ये हम्ब सिंहासनने कोइत्या देन् छ्यान ख्य।
खूस्यजे मूठ तोलप्र तोल्देबे मू सू-मली, मेस्ये टापूयू मेस्ये गङ्यू रङ्से-रङ्सेजे नेदे सर्दीयी।