16 होर्दे नदे तङब रूक् च्यू मेस्ये हम्ब रोलादे हम्ब वेश्य मदीने घिन चीक्क्य, मेस्ये ङूजे साप्ताने लेन्देबे च्याङ्ली चीप्पीय, मेस्ये ङूजे स्य चीय होर्दे मीने फूम्बीदेबे ङूने भस्सम् चीप्पीय।
होर्दे स्वर्गने सूजो च्यूनू त्या तङ्दे: ट ङ्यी, रूक् च्यू मेस्ये टने मुकुट ङ्यी कूयेब अजिङ्गर मल्लम् केन् त्या तङ्दे।
होर्दे पलो र्वाजे स्वर्गदूतदे रङ्सेप्रे टेल्नब पील पात्ता केन् होङ् यूफ्रेटीसने फैम्पीदे, मेस्ये होङ्जे क्यू ताई मेस्ये पूर्बदे रब मूरुम्यूजे लागि लम् तयार क्यूत्दे।
अम्ब मूरुम् ङ्यी नङ्ने मूरुम् ङब सीये जेङ्क ख्यङ्, त्याब मूरुम्ने क्यून्न ख्यङ्, मेस्ये सूजो त्याब अझ अन्तङ्र ख्यङ्। ङू रमेस्ये खात्यात्या मूरूम् क्यूत्देबे टूङ पर्तीय।
होर्दे थमयूदे रङ्से-रङ्से टने धुलो पूत्देबे ङूये ङूये मेस्ये अन्सूग्देबे बीगन फाये-फाये येरे पारा पूत्दे, “होमाइ! होमाइ! हम्ब पात्ता केन् सहर, हैयाजे समुद्रने क्यू जहाज ख्यब मीयू क्वाने हम्ब सहरजे सिर्-सम्पत्तिदे फ्योबो क्यूरे ख्य। हम्ब खात्याने नाश क्यूरे ख्यङ्।
‘येरेक्यूत्देबे तीयानेने सीब पर्तेब, शोक् चे पर्तेब मेस्ये अनिकाल क्यूरब सोरो फत्या सकस्यू ङू फ्याने रीय। मेस्ये प्ल्याङ्नब मीदे ङूने भस्सम् चीक्कीय, चेनेयलो ङूजे न्याय चेब परमप्रभु परमेश्वर शक्तिशाली ख्यङ्।”
नमयूदे मूरुम्यूजे, कप्तानयूजे, बेस्से बोल्यो मीयूजे, होर्दे मी टदेबे प्रब तयूजे, तने टदेबे प्रबयूजे, मेस्ये त्वो-त्वोमयूजे, स्वतन्त्र मीयूजे, केन्-चीद मीयू क्वाजेने स्य चीय।”