12 “नदे तङब हम्ब रूक् च्यूब मूरुम्यू च्यू ख्यङ्, थमयूदे चूजोसेमे मूरुम् क्यूत्देबे हुकुम चील्ले अम्प्रे ख्यङ्। तर थमयूदे हम्ब रोलाप्रे तेदिनत्या मूरुम् क्यूत्देबे हुकुम चील्ले प्रेक्क्य।
होर्दे, “नदे कूम मीयू, जात-जातयू, केयू मेस्ये मूरूम्यूजे बारेने फेरि अगमवाणी क्यम पर्तीय” यदेबे ङैने यदे।
होर्दे स्वर्गने सूजो च्यूनू त्या तङ्दे: ट ङ्यी, रूक् च्यू मेस्ये टने मुकुट ङ्यी कूयेब अजिङ्गर मल्लम् केन् त्या तङ्दे।
समुद्रदे रोला त्या योङ्रीनब ङैदे तङ्दे, हम्बजे रूक् च्यू मेस्ये ट ङ्यी ख्य। होर्दे हम्ब रूक्यू क्वानेने मुकुट त्या त्या ख्य, मेस्ये हम्बजे टयू क्वानेने परमेश्वरजे न-प्वेब मीन् ख्य।
होर्दे नदे तङब रूक् च्यू मेस्ये हम्ब रोलादे हम्ब वेश्य मदीने घिन चीक्क्य, मेस्ये ङूजे साप्ताने लेन्देबे च्याङ्ली चीप्पीय, मेस्ये ङूजे स्य चीय होर्दे मीने फूम्बीदेबे ङूने भस्सम् चीप्पीय।
हम्बदे प्रेब दण्ड तङ्देबे थमयू फदेबे चीन्तङ्ने मेर्देबे येरे यीय, “होमाइ! होमाइ! पात्ता केन् सहर, न शक्तिशाली बेबिलोन! खात्याने नदे प्रे-पर्तेब दण्ड नेफ्याने पर्दीरदे।”
येर कूम सीर्-सम्पत्ति खात्याने नाश क्यूरे ख्यङ्।” क्यू जहाजजे कप्तानयू, क्यू जहाजने टब मीयू, क्यू जहाज चील्लेब मीयू क्वाने मेस्ये समुद्रने छोङ् चेब मीयूये चीन्तङ्ने मेर्दे,
होर्दे थमयूदे रङ्से-रङ्से टने धुलो पूत्देबे ङूये ङूये मेस्ये अन्सूग्देबे बीगन फाये-फाये येरे पारा पूत्दे, “होमाइ! होमाइ! हम्ब पात्ता केन् सहर, हैयाजे समुद्रने क्यू जहाज ख्यब मीयू क्वाने हम्ब सहरजे सिर्-सम्पत्तिदे फ्योबो क्यूरे ख्य। हम्ब खात्याने नाश क्यूरे ख्यङ्।