12 येरेक्यूत्देबे नम स्वर्गने टूङबयू सूग्। तर पृथ्वी मेस्ये समुद्रने धिक्कार! चेनेयलो रङ्सेजे बील तूनत्या ख्यङ् यब था प्रेत्देबे शैतान सोरो छी-लङ्देबे नमयू ख्यनेने मो र ख्यङ्।”
ङ नमयूने यीय, येर्बेने पश्चात्ताप चेब पापी त्याजे लागि परमेश्वरजे स्वर्गदूतयूजे खूम्ने सोरो आनन्द क्यूक्क्य।”
“पात्ताफ्याजे स्वर्गजे परमेश्वरने महिमा, मेस्ये पृथ्वीने कम्ब मीयूप्रे ङू बेस्से सूग ख्यङ्, हम्ब मीयूने शान्ति!”
चेनेयलो धर्मशास्त्रने लिख्दीये ख्यङ्, “जेम्से खात्याने रपर्तेब रने रीय, मेस्ये ङू गस्ये त्वो।
तर छेब ख्योन्यू, प्रभुजे लागि तीया यब हजार बर्षप्र मेस्ये हजार बर्ष यब तीयाप्र ख्यङ् यब पो अन्-येल्गलाची।
होर्दे येतार्ने सोम्बो क्यून्नब, स्वर्ग मेस्ये होने ख्यब सेयू, पृथ्वी मेस्ये होने ख्यब सेयू, समुद्र मेस्ये होने ख्यब सेयूने सृष्टि चेबजे मीन्ने ङूदे कसम चदेबे जेम्से गस्ये त्वो यदे।
थमयू सेक्कब पृथ्वीने ख्यब मीयू सूग्क्य, आनन्द चीक्क्य मेस्ये त्यादे त्याने कूसीली तीपीन-छोपीन चीक्क्य। चेनेयलो हम्ब अगमवक्तायू ङ्हीदे पृथ्वीने ख्यब मीयूने सकस् पीन ख्य।
दोस्रो फत्या सकस्जे बील जेङ्कदे, “ले तेस्रो फत्या सकस्जे बील छ्योट्टोने रीय।”
हम्ब अजिङ्गर केन् मो पृथ्वीने छाबीदे- हम्ब मीयूङ् मेस्येजे डम् ख्य, का-मुलुक संसारजे मीयूने छल् चेब दीयाबलस यब शैतान ङूने ख्य। ङूप्रे-प्रे ङूजे दूतयूनेये पृथ्वीने छापीदे।
परमेश्वरजे विरुद्धने न-प्वेने, ङूजे मीन्, ङू टूङब ने, मेस्ये स्वर्गने टूङबयू क्वाजे न-प्वेजे लागि हम्बदे रङ्से ङूर् पूक्दे।
स्वर्गने टूङबयू क्वाने सूग्, चेनेयलो परमेश्वरदे हम्ब सहरजे नाश चे ख्यङ्! परमेश्वरजे पवित्र मीयू, मूल स्यूस्स्यायू मेस्ये अगमवक्तायू, नमयू फ्याने चेब अन्-न्यायजे लागि परमेश्वरदे ङूने दण्ड पीन ख्यङ्।”
ङैदे लेत्दे, मेस्ये मूजे अन्द्रने के केन् योन्देबे जूल्ली त्या येरे तेर्नब तदे, “स्वर्गदूत सोम्दे तपने लम ख्यब धूङ्कूर्जे आवाजदे चीत्देबे पृथ्वीने बास टूङबयूने धिक्कार! धिक्कार! धिक्कार!
पहिलोजे फत्या सकस् जेङ्कदे। होर्देङ्येदे फेरि सूजो फत्या सकस् ङ्ही रने बाँकी ख्यङ्।