12 येर्बे, “थमयूदे ले ब लेक्क्य, तर तङ्स्ये त्वो, ङीन्क्य, तर चैये अङ्को, नत्र थमयूदे पश्चात्ताप चे ख्यङ्दे, मेस्ये थमयूजे पाप क्षमा क्यूर ख्यङ्दे।”
म्या ख्यङ्लीने नमयूदे अन्तङ्? न ख्याङ्लीने नमयूदे अन्त? नमयूदे अन्ह्वेर,
येशूदे यदे, “नमयूने परमेश्वरजे राज्यजे भेद स्येब ज्ञान पीन ख्यङ्, तर सूजोयूप्रे ङ उखान पूत्देबे क्यम्क्य, यी ‘थमयूदे लेल्लीने अन्तङ्स्य, मेस्ये तलीने अङ्कोस्य।’
होरेक्यूत्देबे पश्चात्ताप चीत्देबे ल्वाख, नमयूजे पाप मेर्दीमीस्य, मेस्ये परमप्रभु नमयूप्रे वास चीत्देबे आनन्दजे दिन रस्य,
रङ्सेजे विरोध चेयूप्रे चीद क्यूत्देबे ज्य लोम-तन ख्वब क्यूर पर्दीय। होरेक्यूल्लो कादेये परमेश्वरदे थमयूने पश्चात्ताप चीत्देबे ल्वारब सेम् होर्दे सत्य पो चेलाबे क्व ख्वब सेम् पीन्क्य।
होर्दे ङ्येदेये विश्वास अन्चे क्यूत्देबे परमेश्वर ट्यादे चीन्तङ् क्यूप्पदेयलो थमयूने पश्चात्ताप चीस्स्ये पीन्देबे फेरि ल्वारेने अङ्खू। चेनेयलो थमयूदे रङ्सेजे लागि परमेश्वरजे चने फेरि खील् ठोक्दीदे क्रूसने पील्क्य, मेस्ये क्वाजे खूम्ने ङूजे न-पूक्क्य।