3 हन्छ्वाब येशूदे हम्ब ला खरेब मीने यदे, “अन्छो ख।”
हैयाने ला खरेब मीत्या ख्य। येशूने दोष चेब सूर्दे, “आराम टूङब दिनने कोइ मीने तम् चीम्मेब ज्य क्यूक्क्या?” यदेबे थमयूदे येशूने लोत्दे।
येशूदे हम्ब ला खरेब मीने आराम टूङब दिनने तम् चील्लो ङूने गल् चेस्ये यदेबे मीयू ङूने च्यूव चीन्न ख्य।
येशूदे थमयूने यदे, “यहूदीजे आराम टूङब दिनने बच्दी मेब ज्य ख्यङ्, यी सीबस्ये पीनब ज्य ख्यङ्?” तर थमयू चैये अन्-यलाबे टून ख्य।
तर थमयदे च ह्वे चीन्न ख्य हम्ब येशूदे था प्रेत्दे, मेस्ये ला खरेब मीने यदे, “अन्-याने ख मेस्ये मेर्।” होर्दे ङू लङ्देबे मेर्दे।
नोजे ओथ्याङ् ख्यङ्बने ङैने कूल्बेबजे कामयू ङीनदे चे पर्दीय। मून्दूङ् क्यूप्पमेस्ये सूदेये काम चे अन्खू।
येरेक्यूत्देबे ङैजे छेब अत च्योनयू, सेम् केन् चीत्देबे ढल्मल् अन्क्यूल्लाबे टूङ्। प्रभुजे कामने येतार्ने सेम् पीन्देबे फर्नू, चेनेयलो प्रभुजे कामने चेब छेम्प्रे सीत्तीने खेर अम्प्र यदेबे नमयूदे स्ये ख्यङ्।
ज्य काम चेने अन्थैल्लीला चीदे चेनेयलो येर चीन्नूलो ठीक बीलने ङीनदे अम्बजे फल प्रेक्क्य।
कूम अत-अची च्योन्यू, ङ स्योप्कब पोदे प्रभुने थेप् बोल्यो क्यूत्देबे परमेश्वरजे वचन अम्फलाबे क्यमने आँटप्रे ख्यङ्।
ख्रीष्टदे रङ्से ङ्वने केर्बे सकस् भोक्तीदे होरप्रने नमयूदेये दु:ख भोक्तेब सेम् ची, चेनेयलो सूदे रङ्से ङ्वने दु:ख भोक्तीक ख्यङ्, हम्बदे पापजे कामयू चेने क्याबेब क्यूक्क्य।
