7 “अम्ब मीदे चेने येर्बे क्यम? अम्ब परमेश्वरजे न प्वे ख्यङ्! परमेश्वरदेत्यामे पाप क्षमा चे खूइय सूजो सू मीदेये चे अन्खू?”
होर्दे पात्ता केन् पूस्र्यादे रङ्से कोला प्र्याङ्देबे यदे, “अम्ब मीदेब ईश्वरजे न-प्वे ख्यङ्! जेम्से ङीनने सूजो साक्षीयू चेने चैदे? नमयूदे चूजो ङूदे क्यमब ईश्वरजे न प्वेब तदे। सूजो थेप् गवाहीयूजे चै हर्जो पर्दीय?
पन्डेयूनङ्ने कोइदे रङ्सेजे सेम्ने येरे ह्वे चीत्दे, “ङूदे परमेश्वरजे न-पून्न ख्यङ्।”
नमयूदे ईश्वरजे न प्वेब तदे। नमयूदे च मन ख्यङ्?” होर्दे थमयू क्वादेने ङूने दोष लैदीदेबे यदे, “ङूने सेक्क पर्दीय।”
मेस्ये हैयाने कोइ यहूदी पन्डेयू टून ख्य, होर्दे रङ्सेजे सेम्ने येरे यदेबे मन्न ख्य,
होर्दे थमयूदे येरे मन्नब पो येशूदे आत्माने था प्रेत्देबे थमयूने यदे। “चेने नमयू रङ्से सेम्ने येरे मन्न?
होर्दे पन्डेयू मेस्ये फरिसीयूदे लोत्दे, “परमेश्वरजे न प्वेब अम्ब सू? पाप ब परमेश्वरदे त्या क्षमा चे खूइय।”
चने टूनबयू त्यादे सूजोने यदे, “पाप क्षमा चेब ङू सू स्व?”
यहूदीयूदे ङूने जवाफ पीन्दे, “ङीदे नने सोरो ज्या कामजे लागि लूङ्दे खान्देमे दी, तर नदे परमेश्वरजे न प्वेब कारणदे, चेनेयलो न मी क्यूत्देबेये रङ्सेने परमेश्वर य ख्यङ्।”
पदे पवित्र चीत्देबे संसारने कूल्बेब मीदे, ‘ङ परमेश्वरजे च ख्यङ्’ यदेबे यब केर्बे परमेश्वरजे न प्वेब क्यूक्क्य?