34 मीजे च रदे, होर्दे ङूदे च थूङ चीत्दे, होर्दे नमयूदे यीय, ‘ले, चनेत्या स्ये, येतार्ने ची थूङ्ब मीयू, स्यर्म लङबयू मेस्ये पापीयूजे ख्योन्!’
च-थूङ चीतेचीते मीजे च रदे, मेस्ये थमयूदे यदे, ‘ले, क्यने स्येब, च्यी स्य्वब मी, स्यर्म लङब मी मेस्ये पापीयूजे ख्योन्!’ बुद्धि ज्य ख्यङ् यब पो ङूजे कामयूदेने गवाही तन्क्य।”
चेनेयलो नमयूने प्रेम चेबयूने त्या प्रेम चीत्देयलो केर्बे नमयूदे इनाम प्रेक्क्य? स्यर्म लङब मीयूदेये होरने अन्चेया?
फरिसीयूदे कन्छ्वाब हम्ब तङ्दे, हन्छ्वाब येशूजे स्यूस्स्यायूने यदे, “नमयूजे गुरु स्यर्म लङब मीयू मेस्ये पापीयूप्रे टूङ्देबे चेने च?”
येशूदे क्यम जेङ्क ङ्येदे फरिसी त्यादे ङूने कङ् चने निम्तो पीन्दे। ङू कीम् नङ्ने क्योइदेबे चसे चने टूङ्दे।
येशू आराम टूङब दिनने फरिसीयूजे हक चील्लेब मीत्याजे कीम्त्याने कङ् चने गीलीदे। थमयूदे ङूजे च्यूव चीन्न ख्य।
“अम्ब मीदे पापीयूने ग्रहण चे टोङ् मेस्ये थमयूप्रे च थूङ चेटोङ्” यदेबे फरिसीयू मेस्ये पन्डेयू गन्गन् चे मैदे।
कन्छ्वाब मीयूदे अम्ब तङ्दे, थमयू क्वाने येरे यदेबे गन्गन् चेने सुरु चीत्दे, “येशू पापीजे कीम्ने ङ्येव क्यूत्देबे बास टूङने गीली।”
लेवीदे रङ्सेजे कीम्ने येशूजे लागि बेस्से केन् भत्यार् लङ्दे। हैयाने स्यर्म लङयूप्रे सूजो कूम मीयू थमयूप्रे भत्यार् चने टून ख्य।
बप्तिस्मा पीनब यूहन्ना रदे, होर्दे ङूदे क्यङ्ये अन्च अङ्गुरजे चीये अन्थूङ्। नमयूदे ङूने छेत् लादीकब ख्यङ्’ यदे।
बुद्धि ख्यब या त्वब पो ङूजे कामदेने गवाही पीन्क्य।
फरिसीयू नङ्ने त्यादे येशूने चसे चने निम्तो पीन्दे, मेस्ये ङू हम्ब फरिसीजे कीम्ने गीलीदेबे चने टूङ्दे।
नूस्यूङ्दे ङू चब कङ्-ङू थमयूदे हैयाने य्व-छ्व चीत्दे। मार्थादे चसे ह्वोदेबे पीन काम चे ख्य, होर्दे येशूप्रे चसे चने टूनबयू नङ्ने लाजरसये त्या ख्य।
हम्ब ङ्येन्ने येशू मेस्ये ङूजे स्यूस्स्यायूनेये निम्तो पीनख्य।