2 ङूजे स्यूस्स्यायूदे ङूने लोत्दे, “गुरु, सूदे चीक्कब पापदे अम्ब मी जन्मीदीबने म्या अन्तङ क्यूत्दे? ङूजे प-मजे पापदे यी ङूजे रङ्सेजे पापदे?”
थमयूदे जवाफ पीन्दे, “कोइदे बप्तिस्मा पीनब यूहन्ना, कोइदे एलिया, मेस्ये कोइदे यर्मिया या अगमवक्तायू नङ्जे मीत्या ख्यङ् यदेबे य ख्यङ्।”
बजारयूने प्रब मीयूदे सोरो गेसेन् चीत्देबे नमस्कार चीस्स्य मेस्ये गुरु यदेबे कोस्य मन ख्यङ्।
“तर नमयूने सूदेये ‘गुरुज्यू’ अन्-यस्य, चेनेयलो नमयूजे गुरु तीत्यात्या ख्यङ्, मेस्ये नमयूब क्वाने अत-च्योन्यू ख्यङ्।
होर्दे येशूदे थमयूने जवाफ पीन्दे, “चेनेयलो थमयूदे येर्बे सकस् भोक्तीदे यबने, नमयूदे च मन्न, अम्ब गालीलीयू सूजो कूम गालीलीयू यली थेप् पापी ख्य औ?
हन्छ्वाबने स्यूस्स्यायूदे ङूने, “गुरुज्यू चसे च।” यदेबे बिन्ती चीत्दे।
हैयादे प्रेनूब येशूदे जन्मीदीबने म्या अन्तङब मीने तङ्दे।
थमयूदे ङूने जवाफ पीन्दे मेस्ये यदे, “नब च्याप्पाने पापने प्रेक्कब मीदे ङीने लोम्मे मै औ?” मेस्ये थमयूदे हम्बने हैयादे फीने योम्बीदे।
होने टूङब मीयूदे ङूजे लाने र्वे बेर्दीयेब तङ्देबे त्यादेत्याने य मेदे, “अम्ब मी पक्कने मीसेब मीने क्यूर पर्दीय। अम्ब समुद्रदे बच्दीदे योङ्रदे तर इन्साफदे अम्ब प्लीम्ब अन्खू।”