9 कन्छ्वाब थमयूदे अम्ब तदे, हन्छ्वाब मी केन्यूदेमेस्ये सुरु चीत्देबे चीदसेमे त्या त्या चीत्देबे गीलीदे, पात्ता ङ्येदे येशू त्याने हम्ब मदी पङ्गीदे मेस्ये येशूजे खूम्ने ङू मेर्नूदे।
येशूदे अम्ब पो क्यमङ्येदे ङूजे विरुद्ध चेब मीयू क्वाने त्वागदे, तर ङूदे चेब महिमा क्यूरब कामयूने मीयू सूग्देबे आनन्द क्यूत्दे।
येशूदे हम्ब मदीने लेत्देबे यदे, “या मो, थमयू केने गीली? नने सूदेये दण्ड अम्पीन?”
येशूदे फेरि थमयूने यदे, “ङ संसारजे ओथ्याङ् ख्यङ्। ङै ङ्ये-ङ्ये प्रबयू मून्दूङ्ने तीछो प्र पर्दीस्येत्वो, तर हम्बदे जीया प्रेब ओथ्याङ् प्रेक्क्य।”
नप्मून्देने ङू फेरि मन्दिरने गीलीदे, मेस्ये मीयू क्वाने ङू ट्याने रदे, होर्दे ङू टूङ्दे, मेस्ये थमयूने शिक्षा पीन्दे।
पन्डे मेस्ये फरिसीयूदे वेश्य काम चीत्देबे प्रब मदीत्या रेत्देबे खोत्ताजे अन्द्रने मेर्से पीन्दे।
होर्दे फेरि कूत्तू क्यूत्देबे सने ला टदे लिख्दीदे।
मोशाजे नियमदे च यमे हम्ब पोयू रङ्सेजे सेम्ने लिख्दीदे हीतेप्र थमयूदे तम्मीय, मेस्ये थमयूजे रङ्सेजे विवेकदेये गवाही पीन्क्य, मेस्ये थमयूजे विचारदे थमयूने कलङ्ब गल्ती चीक्क्य ख्यङ् यदेबे यीय यलो कलङ्ब ठीक चीक्क ख्यङ् यदेबे यीय।
नदेने वेश्य काम अन्चील्लाची यदेबे यीय, न रङ्सेदेब वेश्य काम चे क्यूर औ? नदे मूर्तियूने घिन चीक्क्य, न रङ्सेदेब मन्दिरजे सेयू ख्व क्यूर औ?
ङीनजे सेम्दे ङीनने पापचेब मी यदेबे दोष पीन्क्य-यलो ङीनजे सेम्यली परमेश्वर सोरो केन् ख्यङ् मेस्ये ङूदे साप्ताने स्ये ख्यङ् यदेबे ङीनने था ख्यङ्।