15 यहूदीयूदे हार्मन्दीदेबे येरे यदे, “चै पोये अन्लोम्लाबे ङूदे अन्छ्वा ज्ञान केरे प्रेत्दे?”
होर्दे येशू रङ्सेजे कीम् ख्यब सहरने रदेबे थमयूजे सभा-कीम्ने थमयूने यर शिक्षा पीनने सुरु चीत्दे, यी थमयू हार्मन्दीदे मेस्ये यदे, “अम्बमीदे येर बुद्धि मेस्ये हार्मन्देब कामयू चेख्वब शक्तियू केर्दे प्रेत्दे?
अम्ब पो तदेबे थमयू हार्मन्दीकदे, मेस्ये येशूने पोङ्गीदेबे थमयू गीलीदे।
कन्छ्वाब मीहुलदे अम्ब पो तदे, हन्छ्वाब येशूजे शिक्षादे थमयू छक्के पर्तीकदे।
ङूजे ज्ञान-बुद्धि मेस्ये जवाफ पीन्नब तङ्देबे ङ्यीन्नब मीयू क्वाने हार्मन्दे ख्य।
मीयू क्वादेने येशूजे सार्या चीत्दे, मेस्ये ङूजे ङूर्दे योङ्रब ङ्येमब वचनने छाक्कै परदीकदे, मेस्ये थमयूदे यदे, “ङू योसेफजे च ते स्व?”
कन्छ्वाब यरूशलेमजे यहूदीयूदे पूस्र्या मेस्ये लेवीयू ङू ट्याने “यूहन्ना यब सू टोङ्?’ यदेबे ल्वेने कूल्बीदे, हन्छ्वाब यूहन्नादे पीनब गवाही येर ख्य।
हम्ब दीन्बरने यहूदीयूदे येशूने मल्न ख्य, मेस्ये “ङू केने ख्यङ्?” यदेबे थमयूदे लोत्दे।
तर यहूदीयूने फदेबे ङूजे बारेने सूदेये केनेक्यूक्को अन्क्यम ख्य।
सीन्त्रीयूदे जवाफ पीन्दे, “अम्ब मीदेप्र कलङ्बेये सूदेये अन्क्यम्!”
ङूदे रङ्से जूक्तेब पोयू क्यम्ब फेस्तसदे के केन् योन्देबे यदे, “या पावल, न पर क्यूरे औ,, नैजे कूम विद्यादे नने पर चीक्क ख्यङ्।”
कन्छ्वाब थमयूदे पत्रुस मेस्ये यूहन्नाजे आँट तङ्दे, मेस्ये थमयू छ्य्वे अन्स्येब मामूली मीयू टूङ् यब था प्रेत्दे, हन्छ्वाब थमयू छक्के पर्दीदे, मेस्ये अम्बयू येशूप्रे-प्रे टूङयू टूङ् यदेबे थमयूदे था प्रेत्दे।